فناوری برای بهبود سلامتی و رفاه مردم

دوره مهندسی مکانیک

توسعه و پذیرش فناوری‌های پیشرفته از جمله اتوماسیون هوشمند و هوش مصنوعی نه تنها این پتانسیل را دارد که بهره‌وری و رشد تولید ناخالص داخلی را افزایش دهد، بلکه باعث بهبود رفاه به طور گسترده‌تر، از جمله از طریق زندگی سالم‌تر و طول عمر بیشتر و اوقات فراغت بیشتر می‌شود. در کنار چنین مزایایی، این فناوری‌ها همچنین دارای پتانسیل کاهش اختلالات و اثرات بالقوه بی‌ثبات‌کننده بر جامعه ناشی از پذیرش آن‌ها هستند.

مدل‌سازی نشان می‌دهد که نتایج خوب برای اقتصاد به طور کلی و برای رفاه فردی زمانی حاصل می‌شود که پذیرش فناوری بر رشد مبتنی بر نوآوری متمرکز باشد تا صرفاً بر کاهش نیروی کار و صرفه‌جویی در هزینه از طریق اتوماسیون. این باید با مدیریت انتقال فعال همراه باشد که سیالیت بازار کار را افزایش می دهد و کارگران را با مهارت های جدید مجهز می کند.

تکنولوژی

فن آوری برای قرن ها هم تخیل انسان را برانگیخته و هم ترس از اثرات آن را برانگیخته است. چرخه تکنولوژی امروز تفاوتی ندارد و طیف وسیعی از امیدها و ترس ها را برمی انگیزد. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که مردم تمایل دارند دیدگاه متفاوتی نسبت به فناوری های آموزشگاه فنی داشته باشند، اما با این وجود نگران خطرات آن هستند: در حالی که عموماً در مورد مزایای بلندمدت، به‌ویژه برای سلامتی، مثبت هستند، بسیاری نیز نگران تأثیر منفی آن بر زندگی خود هستند، به‌ویژه در زمینه‌هایی امنیت شغلی، استانداردهای زندگی مادی، ایمنی و اعتماد.

ذاتاً، فناوری نه خوب است و نه بد – استفاده از آن است که تفاوت را ایجاد می کند. نوآوری های فناوری در طول اعصار، دستاوردهای رفاهی عمده ای را در قالب زندگی بهتر و طولانی تر و همچنین درآمدهای بالاتر و اوقات فراغت طولانی به همراه داشته است. در عصر ما، فناوری‌های مرزی مانند اینترنت اشیاء، روباتیک هوشمند، اتوماسیون و هوش مصنوعی رشد بهره‌وری را افزایش می‌دهند، رفاه را افزایش می‌دهند و جایگزین کارهای روزمره یا خطرناک می‌شوند. آنها پتانسیل انجام کارهای خوب را در طیف وسیعی از حوزه ها، از مراقبت های بهداشتی گرفته تا آموزش، دارند.

مانند دوره‌های قبلی نوآوری‌های تکنولوژیکی، این فناوری‌ها نیز ممکن است اثرات نادرستی داشته باشند که مستلزم اقدامات پیشگیرانه یا متقابل است، مانند استفاده غیراخلاقی از هوش مصنوعی. ممکن است تأثیرات منفی روزانه بیشتری نیز وجود داشته باشد. به عنوان مثال، فناوری می تواند بهره وری نیروی کار را افزایش دهد، اما همچنین محیط های کاری را شدیدتر کرده و در برخی موارد منجر به سطوح بالایی از استرس می شود. علاوه بر این، موج کنونی ممکن است مانند تحولات تاریخی فناوری، جابجایی نیروی کار قابل توجه، افزایش نابرابری درآمد و فشار بر مشاغل طبقه متوسط را به همراه داشته باشد.

شش حوزه ای که فناوری می تواند رفاه را بهبود بخشد

در حالی که پذیرش فناوری ممکن است در کوتاه مدت برای رفاه مردم مخرب باشد، به ویژه در رابطه با شغل و درآمد، خود فناوری می تواند برای کمک به رفع این اختلالات مورد استفاده قرار گیرد. ما بر شش موضوع رفاهی تمرکز می کنیم که اغلب به عنوان مرتبط با زمینه پذیرش فناوری مورد بحث قرار می گیرند: امنیت شغلی، استانداردهای زندگی مادی، بهداشت، آموزش، پایداری محیطی و فرصت های برابر. بررسی ما بر اساس کتابخانه ای از حدود 600 مورد استفاده است که با استفاده از طیف گسترده ای از منابع صنعتی، بینش های کار قبلی، کارشناسان و ادبیات دانشگاهی خود جمع آوری کرده ایم.

موارد استفاده جامع نیستند و می توانند هر دو طرف ماجرا را برجسته کنند. به عنوان مثال، در حالی که فناوری می تواند هزینه مراقبت های بهداشتی را از طریق درمان های جدید گران قیمت مانند سلول درمانی افزایش دهد، همچنین می تواند با شناسایی و حذف مناطق زباله، کارایی سیستم سلامت را بهبود بخشد. در محل کار، در حالی که اتوماسیون می‌تواند بسیاری از مشاغل را جابجا کند، پلتفرم‌های دیجیتال می‌توانند کارگران را با مهارت‌های جدید تجهیز کنند و کارفرمایان و جویندگان کار را مؤثرتر از مکانیسم‌های سنتی بازار کار مطابقت دهند و به طور بالقوه زمان صرف شده بین مشاغل را کاهش دهند و بهره‌وری را بهبود بخشند.

از دست دادن درآمد همراه با جابجایی شغلی تأثیر منفی بر رفاه خواهد داشت که بسترهای شغلی یا سایر فناوری ها نمی توانند به سرعت آن را جبران کنند. با این وجود، فناوری مجموعه ابزاری از راه حل ها را برای مشکلات مهم در جوامع ما فراهم می کند.

استفاده های اثبات شده از فناوری برای بهبود نتایج را می توان در همه موضوعات یافت. چندین فن‌آوری کاربرد گسترده و کلی در چند موضوع دارند:

قابلیت تجزیه و تحلیل پیشرفته و هوش مصنوعی در بیش از 60 درصد موارد استفاده ما. از جمله ویژگی های دیگر، آنها می توانند اطمینان حاصل کنند که کمک به افراد مناسب به طور مؤثرتر هدف قرار می گیرد. قابلیت‌های هوش مصنوعی از جمله پردازش زبان طبیعی را می‌توان برای تنظیم کلاس‌ها برای دانش‌آموزان، به عنوان مثال، تنظیم سطح درک و اندازه‌گیری پیشرفت آنها استفاده کرد. هوش مصنوعی همچنین می تواند بار اداری معلمان را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و زمان را برای تعامل با دانش آموزان آزاد کند.

اتصال و پلتفرم‌ها، از جمله اینترنت موبایل، برنامه‌های اصلی در 35 درصد موارد استفاده ما هستند. پلتفرم‌ها در حال حاضر به طور گسترده برای بهبود تطابق کارفرمایان و کارگران، ایجاد اشکال جدید کار مستقل، و بالا بردن سطح مهارت‌ها استفاده می‌شوند – از این طریق به مسائل حیاتی امنیت شغلی و استانداردهای زندگی مادی پرداخته می‌شود. اتصالات تلفن همراه و پلتفرم‌ها همچنین می‌توانند در امور مالی دیجیتال و پزشکی از راه دور مورد استفاده قرار گیرند، به عنوان مثال، به میلیون‌ها نفر فرصت دسترسی به خدماتی را می‌دهند که از آنها مستثنی شده‌اند. به عنوان مثال، در هند تخمین می زنیم که پزشکی از راه دور می تواند تا سال 2025 جایگزین نیمی از مشاوره های حضوری سرپایی شود و سالانه 4 تا 5 میلیارد دلار صرفه جویی شود.

روباتیک، که در 16 درصد موارد استفاده ما کاربرد دارد، به‌عنوان یک عامل مهم برای فرصت‌های برابر و پایداری محیطی ظاهر می‌شود. روباتیک پیشرفته، مانند اسکلت بیرونی و ویلچر با تبلت و کنترل صوتی، می تواند به افراد دارای معلولیت خاص کمک کند تا با دیگران ارتباط برقرار کنند و به عنوان مثال تحرک را افزایش دهند.

طیف گسترده ای از برنامه های کاربردی “فناوری برای رفاه” در شش موضوع ما به شرح زیر است:

1. امنیت شغلی

تحقیقات نشان می دهد که امنیت شغلی – که شامل بیکاری یا نگرانی در مورد خطر بیکاری می شود – تأثیر نامتقارن بر رفاه دارد. در حالی که شاغل بودن با تأثیر قوی بر رضایت از زندگی همراه نیست، از دست دادن شغل یا عدم اشتغال تأثیر بسیار منفی و ماندگاری دارد، به ویژه در مواردی که با از دست دادن درآمد مرتبط باشد.

چگونه فناوری می تواند خطر امنیت شغلی را کاهش دهد؟ به طور بحرانی، نوآوری را به ارمغان می آورد که توسط اقتصاد ارزشمند است و بنابراین تقاضای کلی برای نیروی کار را افزایش می دهد. پلتفرم‌های همکاری مانند Slack و Asana و راه‌حل‌های ارتباطی مانند WebEx و Circuit را می‌توان برای جمع‌سپاری ایده‌ها، کمک به اشتراک‌گذاری دانش در مکان‌های مختلف و ایجاد فضاهای مؤثر برای همکاری، در نتیجه افزایش نوآوری استفاده کرد.

فناوری می تواند سهم قابل توجهی در سیالیت نیروی کار داشته باشد، به افراد کمک کند تا بازآموزی کنند و کسب و کارها منابع انسانی را مجدداً مستقر کنند، در حالی که زمان و هزینه جابجایی را به حداقل می رساند. پلت‌فرم‌های استعدادهای هوشمند می‌توانند مدت زمانی را که افراد بین مشاغل سپری می‌کنند کاهش دهند و چشم‌انداز درآمدشان را بهبود بخشند. برای کارفرمایان، فناوری‌های دوره مهندسی مکانیک می‌تواند بهره‌وری کارگران را بهبود بخشد و تا 7 درصد صرفه‌جویی در هزینه‌های استخدام، آموزش، استخدام و فرسایش ایجاد کند.

توسعه پلتفرم‌ها و سایر ابزارهای کار از راه دور، مانند میزهای کمک آنلاین، کنفرانس‌های ویدئویی، و دسترسی مشترک به اسناد به طور همزمان، می‌تواند به افراد بیشتری اجازه دهد تا به طور مستقل کار کنند. ما تخمین زده‌ایم که تا سال 2025، پلتفرم‌های استعدادیابی آنلاین می‌توانند به 60 میلیون نفر اجازه دهند تا کاری را پیدا کنند که بیشتر با مهارت‌ها یا ترجیحات آنها مطابقت دارد.

• استانداردهای زندگی مادی

همانطور که در مورد امنیت شغلی، اتوماسیون و هوش مصنوعی می تواند تأثیر منفی بر استانداردهای زندگی مادی داشته باشد اگر پذیرش منجر به از دست دادن شغل و در نتیجه از دست دادن درآمد شود. پذیرش فناوری همچنین می تواند فشار نزولی بر دستمزدها وارد کند و نابرابری را افزایش دهد. در عین حال، فناوری می‌تواند استانداردهای زندگی مادی را با فراهم کردن دسترسی به محصولات ارزان‌تر و بهتر و از طریق ایجاد منابع جدید درآمد بهبود بخشد.

فناوری می‌تواند با توسعه پلتفرم‌های اکوسیستم‌های محلی شرکت‌های کوچکتر از نوآوری حمایت کند. پلتفرم‌های ارتباطی مانند eBay و Etsy به افراد و کسب‌وکارهای کوچک این امکان را می‌دهند که منبع درآمد بیشتری با هزینه‌های واسطه‌ای کمتر از کانال‌های خرده‌فروشی سنتی تولید کنند.

فن‌آوری پرداخت موبایلی به میلیون‌ها نفر از مردمی که قبلاً «بدون بانک» نبودند، به خدمات مالی، به‌ویژه در اقتصادهای نوظهور، دسترسی پیدا کرده است، و هنوز می‌توان کارهای بیشتری انجام داد. سیستم پول موبایل M-Pesa در کنیا اغلب به عنوان مثال ذکر می شود – سهم بزرگسالان در کنیا که از آن استفاده می کنند از صفر به 40 درصد در سه سال اول راه اندازی آن در سال 2007 افزایش یافت.

با افزایش بهره وری، اتوماسیون می تواند هزینه ها را کاهش دهد و به شرکت ها این امکان را می دهد که پس انداز خود را به مصرف کنندگان منتقل کنند. به عنوان مثال، قیمت پوشاک از سال 1998 به صورت واقعی حدود 10 درصد کاهش یافته است. پلتفرم ها همچنین می توانند به کاهش صورتحساب کالاهای ضروری از جمله آموزش، مسکن و برق کمک کنند و به مصرف کنندگان اجازه دهند کالاها و خدمات مقرون به صرفه را پیدا کنند. سایت فرانسوی CrossShopper و سایرین با تطبیق قیمت‌های همه رقبای خرده‌فروشی محلی و رقبای اصلی آنلاین، معاملاتی را به مشتریان ارائه می‌دهند و امکان جابه‌جایی آسان بین ارائه‌دهندگان (از جمله خدمات شهری) را فراهم می‌کنند.

در نهایت، فناوری می تواند مدل های انتقال اجتماعی را بهینه کند. اینترنت موبایل و پلتفرم‌های ارتباطی امکان دسترسی بیشتر به خدمات عمومی را فراهم می‌کنند. شناسه‌های دیجیتال به افرادی که در همه جا فاقد یک نوع شناسایی قانونی شناخته شده هستند، اجازه می‌دهد به بانک‌ها، مزایای دولتی، آموزش و سایر خدمات حیاتی دسترسی پیدا کنند.

• سلامتی و طول عمر

فناوری پتانسیل قابل توجهی برای بهبود سلامت دارد. این احتمالات از تحقیقات دارویی مبتنی بر هوش مصنوعی، که مرزهای کشف دارو را پیش می‌برد تا ابزارهای پوشیدنی سبک زندگی شخصی که می‌تواند به افراد در نظارت بر سلامت و پیگیری پیشرفت‌ها کمک کند، متغیر است. فناوری همچنین می‌تواند دسترسی به سلامت از جمله از طریق پزشکی از راه دور را تسهیل کند و کارایی‌های جدیدی ایجاد کند و ضایعات را در سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی کاهش دهد که افزایش هزینه‌های آن به طور فزاینده‌ای بر استانداردهای زندگی تأثیر می‌گذارد و بر امور مالی عمومی در برخی کشورها فشار وارد می‌کند.

هوش مصنوعی در حال حاضر نتایجی را در کاربردهایی از تشخیص ذات الریه، مالاریا یا آلزایمر تا پیش بینی سکته مغزی و حملات قلبی یا اوتیسم در نوزادان نشان می دهد. در این میان رباتیک پتانسیل بالایی در جراحی دارد.

یک استارت آپ مستقر در بریتانیا که با چندین سازنده داروی بزرگ همکاری کرده است، Exscientia، از قابلیت های هوش مصنوعی برای آزمایش مولکول های دارویی جدید بر اساس مجموعه داده های عظیم استفاده می کند. این به سازندگان دارو اجازه می‌دهد تا محصولات مبتنی بر مولکول‌های مشابه را آزمایش کنند، و در عین حال باعث کاهش هزینه‌ها می‌شود.

در مورد بیماری های همه گیر، تحلیل های پیشرفته و مدل های پیش بینی می توانند به شناسایی مسیرهای انتقال و جلوگیری از انتقال به کارآمدترین روش ممکن کمک کنند.

در سطح شخصی، پوشیدنی‌های سبک زندگی و ردیاب‌های تناسب اندام می‌توانند به بهبود سلامت بسیاری از افراد کمک کنند و به متخصصان مراقبت‌های بهداشتی کمک کنند تا بیماران را به طور مداوم نظارت کنند – برای مثال با ارائه خوانش قند خون – از راه دور. یکی از نمونه‌های آن Partners Healthcare مستقر در بوستون است که از دستگاه‌های پایش خانگی برای ردیابی وزن، فشار خون و سایر معیارها برای 3000 بیمار نارسایی احتقانی قلب استفاده کرد. این برنامه پذیرش مجدد در بیمارستان را در میان جمعیت بیماران شرکت‌کننده تا 44 درصد کاهش داد و در عین حال باعث صرفه‌جویی بیش از 10 میلیون دلار در یک دوره شش ساله شد.

• تحصیلات

آموزش یک عامل حیاتی برای نتایج مثبت رفاهی است، زیرا چشم انداز شغل بهتر و درآمد بالاتر را افزایش می دهد. سیستم‌ها و برنامه‌های درسی مدرسه باید تغییر کنند، از جمله با تأکید بیشتر بر علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات (STEM). مهارت های دیگری که در حال حاضر بخشی از برنامه درسی نیستند نیز مورد تقاضا خواهند بود. برای مثال، بر اساس تحقیقات ما، نیاز به مهارت‌های اجتماعی و عاطفی، از جمله همدلی، سازگاری، توانایی مذاکره، کارآفرینی و ابتکار عمل، افزایش شدید تقاضا را تجربه خواهد کرد. سواد اولیه و حساب و کتاب دیگر برای مشاغل فردا کافی نخواهد بود.

هوش مصنوعی می‌تواند به ابزار ارزشمندی برای معلمان تبدیل شود، با عملکردهایی از جمله نمره‌دهی امتحانات و دوره‌های آموزشی. یک شرکت، GradeScope، از بینایی کامپیوتری و یادگیری ماشینی برای رتبه‌بندی کار دانش‌آموزان سریع‌تر از معلمان استفاده می‌کند و با رمزگشایی دست خط شروع می‌شود. در حال حاضر، می‌تواند روی موضوعاتی از جمله علوم کامپیوتر و اقتصاد کار کند که برای شناسایی پاسخ‌های «صحیح» به تفسیر انسانی کمتری نیاز دارند.

کاربردهای تکنولوژیکی همچنین می توانند کارایی ابزارهای یادگیری را بهبود بخشند. نمونه‌هایی از این موارد از استفاده از ربات‌های گفتگو در کلاس درس برای درخواست بازخورد دانش‌آموز تا برنامه‌های پیچیده‌تر یادگیری تطبیقی که تدریس را با توانایی‌ها و ترجیحات دانش‌آموزان تنظیم می‌کند، را شامل می‌شود.

با این حال، فناوری در کلاس درس سابقه متفاوتی دارد. مطالعات نشان داده‌اند که سرمایه‌گذاری هنگفت در رایانه‌های مدرسه و فناوری کلاس درس همیشه عملکرد دانش‌آموزان را بهبود نمی‌بخشد. با این وجود، کاربرد فناوری در مدارس می تواند یک نقطه درد را که معلمان شناسایی کرده اند حل کند: وظایف اداری که بین 6 تا 15 درصد از زمان خود را در سراسر کشورها می گیرد.

• پایداری زیست محیطی

کاهش روزافزون منابع طبیعی، افزایش بروز شرایط آب و هوایی شدید و آلودگی فزاینده در اقیانوس‌ها، سرفصل‌های روزانه و درخواست برای اقدام است. فناوری به مصرف انرژی کمک می کند. اکوسیستم ICT جهان سالانه حدود 1700 تراوات ساعت برق یا حدود 8 درصد از کل برق جهان را مصرف می کند.

مدیریت ترافیک مبتنی بر هوش مصنوعی در شهرها، از جمله بهینه سازی شبکه های چراغ راهنمایی برای بهبود جریان خودروها و کامیون ها، می تواند تاثیر آلودگی هوا بر سلامت را بین 3 تا 15 درصد کاهش دهد. شهرها همچنین از فناوری‌هایی برای بهینه‌سازی جمع‌آوری زباله استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، در سئول، مقامات شهرداری سطل‌های زباله را با حسگرهای RFID مجهز کردند که زباله‌ها را وزن می‌کند و برای هر خانوار صورت‌حساب تولید می‌کند، طرحی که به عنوان «پرداخت به همان اندازه که پرتاب می‌کنید» شناخته می‌شود.

فناوری می تواند به بهبود بهره وری انرژی کمک کند. اکوسیستم فناوری اطلاعات و ارتباطات جهان در حال حاضر سالانه حدود 1700 تراوات ساعت برق یا حدود 8 درصد از کل جهان را مصرف می کند.

فناوری همچنین می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای را از طریق آموزش پایپینگ، منابع انرژی تجدیدپذیر، و فناوری‌های باتری و کنترل برای متعادل کردن عرضه و تقاضا کاهش دهد. شرکت های برق می توانند از فناوری شبکه هوشمند برای بهبود بهره وری سیستم به میزان 12 تا 21 درصد یا 310 تا 540 میلیارد دلار بین سال های 2015 تا 2035 استفاده کنند. هوش مصنوعی و اینترنت اشیا از طریق مدیریت خودکار عملیات به کاهش مصرف انرژی کمک می کنند. به عنوان مثال، DeepMind به کاهش هزینه های خنک کننده در مراکز داده گوگل تا 40 درصد کمک کرد. فن‌آوری‌های ساختمان‌های هوشمند همچنین می‌توانند مصرف انرژی را بهینه کرده و کیفیت هوای داخل خانه را برای بهبود رفاه فیزیکی کنترل کنند.

خدمات و مدل‌های تجاری جدید اقتصاد دایره‌ای، که عمدتاً توسط پلت‌فرم‌های دیجیتال تسهیل می‌شوند، می‌توانند تا سال 2030 به میزان 1.8 تریلیون یورو سود سالانه یا 7 درصد افزایش تولید ناخالص داخلی اضافی نسبت به سناریوی توسعه فعلی در اروپا تا سال 2030 به ارمغان بیاورند. شرکت‌های بزرگ کالاهای مصرفی از جمله کوکاکولا، دانون، پپسی کو، یونیلور، پی اند جی و لورآل متعهد شده‌اند که بسته‌بندی‌های پلاستیکی را کاهش دهند یا آن‌ها را قابل بازیافت کنند.

در نهایت، فناوری نقش مهمی در حفظ تنوع زیستی دارد. پهپادهای مجهز به هوش مصنوعی می توانند به نظارت بر پارک های حیات وحش و شناسایی مکان شکارچیان غیرقانونی کمک کنند و به طور مشابه ماهیگیری غیرقانونی را برای مثال نظارت کنند.

• موقعیت های برابر

فن‌آوری‌ها می‌توانند برابری در کار را بهبود بخشند، از جمله با آشکار کردن شکاف‌ها و سوگیری‌های دستمزد. زنان 50 درصد از جمعیت در سن کار را تشکیل می دهند اما تنها حدود یک سوم پست های مدیریتی را در اختیار دارند. یکی از استارت‌آپ‌ها، Textio، از یادگیری ماشینی استفاده می‌کند تا آگهی‌های شغلی را که می‌تواند بیشتر برای مردان جذاب باشد تا زنان، منحرف کند. یکی از مشتریانش، Vodafone، از زمانی که شروع به اسکن تبلیغات و تغییر شکل آنها برای جذب استعدادهای زن کرد، شاهد افزایش 7 درصدی در استخدام زنان بود.

برخی از محصولات خاص دسترسی گروه های خاص را بهبود می بخشد. به عنوان مثال، Hoobox Robotics ویلچری ساخته است که می تواند با حالات صورت کنترل شود و با استفاده از فناوری هوش مصنوعی، تحرک را تسهیل کند. Affectiva، که از آزمایشگاه رسانه MIT ساخته شده است، و Autism Glass، یک پروژه تحقیقاتی استنفورد، از هوش مصنوعی برای تشخیص خودکار احساسات و ارائه نشانه‌های اجتماعی برای کمک به افراد در طیف اوتیسم برای تعامل در محیط‌های اجتماعی استفاده می‌کنند.

سناریوهای مدل سازی اثرات رفاهی پذیرش فناوری

تحقیقات اخیر بر معیارهای رفاه و استانداردهای زندگی که فراتر از تولید ناخالص داخلی است، متمرکز شده است. گزارش کمیسیون استیگلیتز یکی از اولین مواردی بود که شاخص های جایگزین عملکرد اقتصادی و پیشرفت اجتماعی را پیشنهاد کرد. شاخص توسعه انسانی سازمان ملل متحد، شاخص پیشرفت اجتماعی ارائه شده توسط اقتصاددان هاروارد، مایکل پورتر و همکارانش، و شاخص زندگی بهتر OECD نمونه‌هایی از این شاخص‌ها هستند که به دنبال به تصویر کشیدن ابعادی هستند که برای افراد و جامعه ارزش دارند. یک پایگاه شواهد رو به رشد نشان می دهد که رفاه ذهنی افراد تحت تأثیر تعداد زیادی از عوامل است که فقط برخی از آنها مستقیماً با تولید ناخالص داخلی و درآمد مرتبط هستند

رفاه شاخه خاصی از اقتصاد است که میزان مطلوبیت را در میان جمعیت تعیین می کند و به ما اجازه می دهد تا نتایج رفاه را به صورت پولی یا «معادل مصرف» ارائه کنیم.

اولاً، افزایش بالقوه افزایشی از سناریوی «فناوری برای زندگی بهتر» به رشد کل رفاه، در حد 0.5 تا 1.0 درصد در سال است. این به اندازه دو برابر رشد فزاینده فناوری تحت یک سناریوی متوسط است. پیشرفت در “تکنولوژی برای زندگی بهتر” به دلیل رشد بهره وری بالاتر و بیکاری کمتر است، که به دنبال سرمایه گذاری متمرکز بر نوآوری در و پذیرش فناوری، و همکاری دولتی و خصوصی است که منجر به بازآموزی سریع و اعزام مجدد کارگران می شود. .

دوم، اثرات رفاهی اضافی، بیش از تولید ناخالص داخلی، مهم هستند. در سناریوی “تکنولوژی برای زندگی بهتر”، آنها می توانند بین 0.3 تا 0.5 درصد به رشد رفاه در سال اضافه کنند، همان مرتبه بزرگی رشد تولید ناخالص داخلی اضافی در این سناریو.

سوم، بهبود در سلامت و طول عمر احتمالاً بزرگترین عامل افزایش رفاه فراتر از تولید ناخالص داخلی است. در سناریوی «تکنولوژی برای زندگی بهتر»، مدل‌سازی نشان می‌دهد که دستاوردهای طول عمر و سلامت می‌تواند بر اثرات منفی نابرابری در سطح کل برتری داشته باشد.

چهارم، تأثیرات منفی انتقال فناوری بر رشد رفاه – مانند نابرابری درآمد و خطر بیکاری – در همه سناریوها وجود دارد و اندازه یکسانی دارد. بنابراین مقاومت در برابر اشاعه فناوری، جنبه نزولی رفاه را کاهش نمی دهد، در حالی که باعث کاهش مثبت می شود.

در نهایت، سایر حرکات جسورانه تر که فراتر از سناریوهای ما هستند ممکن است مورد نیاز باشد. حتی در مطلوب‌ترین سناریو، در حالی که اثر خالص مثبت است، نابرابری‌ها و اثرات منفی باقی می‌مانند. بنابراین، انتشار فناوری مبتنی بر بازار به خودی خود، حتی با اقدامات حمایتی دولت، بعید است که تمام مشکلات پیش آمده را حل کند.

پیامدهایی برای دولت، جامعه و تجارت

موانع مهمی بر سر راه بهترین نتایج از پذیرش فناوری قرار دارند. سه مورد از مهمترین آنها هستند: فقدان زیرساخت کافی و دسترسی به اقتصاد دیجیتال برای همه. سطح بالای سرمایه گذاری مورد نیاز و پیچیدگی بالای اجرا؛ و در نهایت، فناوری خود با خطرات جدیدی مانند نقض داده ها و کلاهبرداری سایبری همراه است که نیازمند کاهش در قالب رویکردها، مقررات و هنجارهای فرهنگی جدید است. غلبه بر این موانع مستلزم اقدام هماهنگ توسط ذینفعان است.

دولت‌ها می‌توانند در حصول اطمینان از اینکه انتقال فناوری به خوبی مدیریت می‌شوند و در تشویق توسعه نوآورانه و استفاده از فناوری‌ها نقش اساسی داشته باشند. دولت‌ها می‌توانند از هزینه‌های عمومی برای کاهش هزینه‌های نوآوری برای کسب‌وکار و تعیین مسیر توسعه فناوری از طریق تدارکات و بازارهای باز برای خدمات عمومی استفاده کنند. پذیرش فناوری‌ها در بخش دولتی خود کیفیت و کارایی خدمات را بهبود می‌بخشد و انتشار گسترده‌تر در جامعه را تسریع می‌کند.

برای دسترسی به زیرساخت‌ها، دولت‌ها می‌توانند از طریق سیاست‌ها و سرمایه‌گذاری با هدف بهبود پوشش و کیفیت زیرساخت، به عنوان مثال با عرضه پهنای باند و Wi-Fi عمومی، تفاوت چشمگیری ایجاد کنند. برنامه‌های شناسه دیجیتال می‌توانند ابزار قدرتمندی برای ارتباط شهروندان با خدمات عمومی و تشویق به پذیرش دیجیتال باشند.

در نهایت، دولت ها نقش اساسی در مدیریت فعال استفاده از داده ها دارند. ابتکارات داده های باز می تواند یک فرهنگ مبتنی بر گسترده اشتراک گذاری داده ایجاد کند. در عین حال، دولت یک تنظیم کننده مهم حقوق و استفاده از داده ها، از جمله حفاظت از حریم خصوصی است.

جامعه مدنی می تواند به ایجاد اکوسیستم فناوری برای رفاه کمک کند

افراد و جامعه مدنی می توانند با کمک به ایجاد اکوسیستم فناوری برای رفاه، به تمرکز کلی بر مدیریت فعال فناوری کمک کنند. آنها می‌توانند در طرح‌های جمع‌آوری داده‌ها، از جمله از طریق پلتفرم‌های داده باز، و پیوستن به طرح‌های جمع‌سپاری مشارکت کنند. فشار عمومی می‌تواند تضمین کند که فناوری‌های جدید برای بهبود رفاه به کار گرفته می‌شوند و نتایج منفی را برجسته می‌کنند. در حال حاضر، برخی از سوابق برای این وجود دارد، مانند لیگ عدالت الگوریتمی ایجاد شده توسط یک دانشجوی MIT، Joy Buolamwini، که متعهد به افزایش آگاهی در مورد مسائل مربوط به سوگیری و انصاف در قابلیت‌های هوش مصنوعی است.

یک ضرورت جدید برای رهبران کسب و کار

شرکت‌ها می‌توانند از مزایای موج فناوری کنونی با اتخاذ رویکرد منفعت شخصی روشنگرانه بهره ببرند. در سطح شرکت، نیروی کاری که آموزش‌دیده‌تر، استرس کمتر، سالم‌تر و شادتر باشد، بهره‌ورتر، سازگارتر و بهتر می‌تواند منجر به پذیرش فناوری و افزایش نوآوری شود که درآمد و درآمد را افزایش می‌دهد.

اول، رهبران کسب و کار باید به این استدلال متقاعد شوند که مدیریت فعال انتقال فناوری نه تنها به نفع جامعه در کل است، بلکه برای تجارت نیز مفید است. این مقاله یک بازشو است. برای نشان دادن اینکه چگونه بخش‌ها و شرکت‌ها می‌توانند سود ببرند، به کار بیشتری نیاز است.

دوم، تمرکز بر نوآوری و مدیریت فعال باید در برنامه های شرکت برای پذیرش فناوری گنجانده شود. آنها اجزای ضروری برای اختراع مجدد دیجیتال موفق هستند. کتابخانه موارد استفاده ما به طیف وسیعی از برنامه‌های کاربردی اشاره می‌کند که برای رفاه، بهبود نوآوری، یا کاهش برخی از اثرات انتقال مفید هستند – و گاهی اوقات هر سه. ارتباط آنها برحسب بخش متفاوت است، اما موارد استفاده مثبت شامل بهینه‌سازی جذب کارکنان، ارزیابی و آموزش مبتنی بر هوش مصنوعی است. روبات هایی که جایگزین انسان در کارهای روزمره یا خطرناک می شوند. تحقیق و توسعه مبتنی بر هوش مصنوعی برای مواد جدید؛ و تجزیه و تحلیل پیشرفته برای لجستیک، که می تواند هزینه ها را کاهش دهد و در عین حال ردپای زیست محیطی شرکت ها را کاهش دهد.

سوم، پذیرش موفقیت‌آمیز هوش مصنوعی و سایر فناوری‌های پیشرفته مستلزم همکاری چند ذی‌نفع است. آموزش و مهارت‌ها یک مثال است: رهبران کسب‌وکار می‌توانند به ارائه‌دهندگان آموزش با درک واضح‌تری از مهارت‌هایی که در محیط کار آینده مورد نیاز خواهند بود، کمک کنند، حتی اگر به دنبال افزایش مهارت‌های خاص نیروی کار خود هستند. سایر اقدامات حیاتی بخش عمومی شامل حمایت از تحقیق و توسعه و نوآوری است. ایجاد بازارهایی برای کالاهای عمومی، مانند سلامت، بنابراین انگیزه تجاری برای خدمت به این بازارها وجود دارد. و همکاری با مشاغل در زمینه بازآموزی کارگران.

منبع:

https://www.mckinsey.com/featured-insights/future-of-work/tech-for-good-using-technology-to-smooth-disruption-and-improve-well-being#section-header-2