انقلاب صنعتی دستاوردهای فوق‌العاده‌ای در رونق مالی به همراه داشت. با این حال، صنعتی‌سازی سریع آسمان‌های شهرها را تاریک کرد، ماشین‌آلات پر سر و صدا و ناایمن، و شرایط زندگی را به‌شدت به خطر انداخت. فناوری که بیش از یک قرن است زمین، هوا و آب را کثیف کرده است، اکنون نویدبخش پاکسازی محیط زیست است. نوآوری‌های فناوری به طور خاص با هدف کاهش آلودگی – از فرآیندهای تولید تمیزتر گرفته تا اسکرابرهای گاز دودکش گرفته تا مبدل‌های کاتالیزوری – در حال حاضر نقش برجسته‌ای در کاهش برخی از دردسرهای روزافزون دنیای فناوری دارند. به عبارت دیگر، فناوری یک شمشیر دولبه است که می تواند هم آسیب به کیفیت محیطی وارد کند و هم از بین برود.
این مطلب با بحث درباره تأثیر منفی فناوری بر محیط زیست به دلیل ایجاد برخی از شدیدترین نگرانی‌های زیست‌محیطی جهان، و به دنبال آن پتانسیلی که برای نجات سیاره از همان مشکلات دارد، آغاز می‌شود. در نهایت در مورد چگونگی نقش فناوری زیست محیطی در کاهش پیامدهای منفی زیست محیطی بحث خواهد کرد.
اگرچه نمی‌توانیم تأثیر منفی فناوری بر محیط‌زیست ناشی از صنعتی‌سازی را معکوس کنیم، بسیاری بر این باورند که فناوری‌های زیست‌محیطی جدید آموزشگاه فنی، مانند انرژی‌های تجدیدپذیر همراه با لجستیک هوشمند و حمل‌ونقل الکتریکی، این پتانسیل را دارد که کربن‌زدایی سریع اقتصاد ما و کاهش آن را به همراه داشته باشد.
تاثیر فناوری بر محیط زیست
انقلاب صنعتی فناوری‌های جدیدی را با قدرت بسیار زیاد به ارمغان آورده است. این انتقال به فرآیندهای جدید تولید در اروپا و ایالات متحده در دوره حدوداً 1760 تا 1840 بود. این امر با ادامه صنعتی شدن و پیشرفت های بیشتر فناوری در کشورهای توسعه یافته در سراسر جهان و تأثیر این فناوری بر محیط زیست شامل سوء استفاده و آسیب از زمین طبیعی ما شده است.
این فناوری‌ها از دو جهت به دنیای ما آسیب رسانده‌اند. آلودگی و کاهش منابع طبیعی
آلودگی هوا و آب
آلودگی هوا زمانی رخ می دهد که مقادیر مضر یا بیش از حد گازهایی مانند دی اکسید کربن، مونوکسید کربن، دی اکسید گوگرد، اکسید نیتریک و متان به جو زمین وارد شود. منابع اصلی همه مربوط به فن آوری هایی است که پس از انقلاب صنعتی ظهور کردند مانند سوزاندن سوخت های فسیلی، کارخانه ها، نیروگاه ها، کشاورزی انبوه و وسایل نقلیه. پیامدهای آلودگی هوا شامل اثرات منفی بر سلامت انسان و حیوانات و گرم شدن کره زمین است که به موجب آن افزایش میزان گازهای گلخانه ای در هوا انرژی حرارتی را در جو زمین به دام می اندازد و باعث افزایش دمای جهانی می شود.
از سوی دیگر آلودگی آب عبارت است از آلودگی بدنه‌های آبی مانند دریاچه‌ها، رودخانه‌ها، اقیانوس‌ها و آب‌های زیرزمینی که معمولاً ناشی از فعالیت‌های انسانی است. برخی از رایج ترین آلاینده های آب عبارتند از زباله های خانگی، پساب های صنعتی و حشره کش ها و آفت کش ها. یک مثال خاص رهاسازی فاضلاب تصفیه نشده به بدنه‌های آبی طبیعی است که می‌تواند منجر به تخریب اکوسیستم‌های آبی شود. سایر اثرات مضر شامل بیماری هایی مانند حصبه و وبا، اوتروفیکاسیون و تخریب اکوسیستم ها است که بر زنجیره غذایی تأثیر منفی می گذارد.
کاهش منابع طبیعی
کاهش منابع یکی دیگر از اثرات منفی فناوری بر محیط زیست است. این به مصرف سریعتر یک منبع اشاره دارد تا بتوان آن را دوباره پر کرد. منابع طبیعی عبارتند از منابعی که بدون ایجاد انسان وجود دارند و می توانند تجدیدپذیر یا تجدید ناپذیر باشند. انواع مختلفی از کاهش منابع وجود دارد که شدیدترین آنها کاهش سفره های زیرزمینی، جنگل زدایی، استخراج از معادن برای سوخت های فسیلی و مواد معدنی، آلودگی منابع، فرسایش خاک و مصرف بیش از حد منابع است. اینها عمدتاً در نتیجه کشاورزی، معدن، استفاده از آب و مصرف سوخت‌های فسیلی اتفاق می‌افتند که همه آنها با پیشرفت فناوری امکان‌پذیر شده‌اند.
با توجه به افزایش جمعیت جهان، سطوح تخریب منابع طبیعی نیز در حال افزایش است. این منجر به تخمین ردپای زیست‌محیطی جهان شده است که یک و نیم برابر توانایی زمین برای تامین پایدار منابع کافی برای هر فرد که سطح مصرف آنها را برآورده می‌کند، باشد. از زمان انقلاب صنعتی، اکتشاف مواد معدنی و نفت در مقیاس بزرگ افزایش یافته است و باعث کاهش روزافزون نفت و مواد معدنی طبیعی شده است. همراه با پیشرفت‌های فناوری، توسعه و تحقیق، بهره‌برداری از مواد معدنی آسان‌تر شده است و انسان‌ها در حال حفاری عمیق‌تر برای دسترسی بیشتر هستند که منجر به کاهش تولید بسیاری از منابع شده است.
علاوه بر این، پیامدهای جنگل زدایی هرگز شدیدتر نبوده است، به طوری که بانک جهانی گزارش داد که از دست دادن خالص جنگل های جهانی بین سال های 1990 تا 2015 1.3 میلیون کیلومتر مربع بوده است. این در درجه اول به دلایل کشاورزی است، اما همچنین چوب برای سوخت و ایجاد فضا برای مناطق مسکونی، که با افزایش فشار جمعیت تشویق می شود. این امر نه تنها منجر به از بین رفتن درختانی می شود که به دلیل حذف دی اکسید کربن از جو مهم هستند، بلکه هزاران گیاه و جانور زیستگاه طبیعی خود را از دست داده و منقرض شده اند.
فناوری محیطی
فناوری محیطی به عنوان فناوری سبز یا پاک نیز شناخته می شود و به توسعه فناوری های جدید اشاره دارد که هدف آن حفظ، نظارت یا کاهش تأثیر منفی فناوری بر محیط زیست و مصرف منابع است. علیرغم تأثیر منفی فناوری بر محیط زیست، افزایش اخیر نگرانی جهانی در مورد تغییرات آب و هوایی منجر به توسعه فناوری زیست محیطی جدید با هدف کمک به حل برخی از بزرگترین نگرانی های زیست محیطی که ما به عنوان یک جامعه با آن مواجه هستیم، از طریق تغییر به سمت یک محیط پایدارتر شده است. ، اقتصاد کم کربن.
توافق پاریس که در سال 2016 به امضا رسید، تقریباً همه کشورهای جهان را موظف کرده است تا با حفظ افزایش میانگین دمای جهانی در کمتر از 2 درجه سانتی گراد بالاتر از سطح پیش از صنعتی شدن، تلاش های بلندپروازانه ای برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی انجام دهند.
فناوری به محیط زیست کمک می کند
چندین مکتب فکری اصلی وجود دارد که چگونه می توان محیط زیست و خودمان را از تغییرات آب و هوای ساخته دست بشر نجات داد. مردم یک طرف طیف معتقدند که با نوآوری های تکنولوژیکی و توسعه اقتصادی کافی، ما راهی برای حل مشکلات زیست محیطی خود خواهیم یافت. طرف مقابل معتقد است که ما باید از طبیعت درس بگیریم و تنها شیوه های اقتصادی پایدار از نظر زیست محیطی را تشویق کنیم.
بهترین پاسخ ممکن است جایی در بین این دو افراط باشد. فناوری ممکن است در نهایت راه حل های اساسی برای مشکلات زیست محیطی ما ارائه دهد. با این حال، نادیده گرفتن تأثیر ما در این میان، می‌تواند عواقب فاجعه‌باری داشته باشد – به‌ویژه از آنجایی که برخی از دانشمندان هشدار می‌دهند که ممکن است به نقطه اوج آب و هوایی خطرناک نزدیک شویم.
فناوری و محیط زیست ممکن است در واقع بیشتر از آن چیزی که بسیاری فکر می کنند به هم مرتبط باشند. نوآوری های تکنولوژیکی ما پتانسیل آسیب رساندن به محیط زیست را دارند، اما اگر ما از آنها عاقلانه استفاده کنیم و ایده های پایدار را توسعه دهیم، می توانند به حل مشکلات زیست محیطی که ایجاد کرده ایم نیز کمک کنند. فناوری ممکن است تنها پاسخ به تغییرات آب و هوایی نباشد، اما ممکن است بخش مهمی از راه حل باشد.
انرژی تجدید پذیر
انرژی تجدیدپذیر که به عنوان انرژی پاک نیز شناخته می شود، انرژی است که از منابع تجدیدپذیری که به طور طبیعی دوباره پر می شوند مانند نور خورشید، باد، باران، جزر و مد، امواج و گرمای زمین گرمایی جمع آوری می شود. فناوری مدرن زیست محیطی ما را قادر ساخته است که این انرژی طبیعی را جذب کرده و آن را از طریق دستگاه های دوره مهندسی مکانیک مانند پانل های خورشیدی، توربین های بادی و آبی به الکتریسیته یا گرمای مفید تبدیل کنیم که نشان دهنده تأثیر بسیار مثبت فناوری بر محیط زیست است. پیشرفت های تکنولوژیکی انرژی های تجدیدپذیر را کارآمدتر کرده است. محصولاتی مانند پنل‌های خورشیدی تسلا که دقیقاً شبیه کاشی‌های سقف معمولی به نظر می‌رسند، آنها را برای مصرف‌کنندگان در دسترس‌تر و جذاب‌تر کرده‌اند.
با پیشی گرفتن از زغال سنگ در سال 2015 و تبدیل شدن به دومین تولید کننده بزرگ برق ما، منابع تجدیدپذیر در حال حاضر بیش از 20 درصد از برق بریتانیا را تولید می کنند و اهداف اتحادیه اروپا به این معنی است که این میزان تا سال 2020 به 30 درصد افزایش خواهد یافت. در حالی که بسیاری از پروژه های انرژی تجدیدپذیر بزرگ هستند. در مقیاس، فناوری های تجدیدپذیر برای مناطق دور افتاده و کشورهای در حال توسعه نیز مناسب هستند، جایی که انرژی اغلب در توسعه انسانی بسیار مهم است.
هزینه فن آوری های انرژی های تجدیدپذیر مانند پنل های خورشیدی و توربین های بادی در حال کاهش است و سرمایه گذاری دولت در حال افزایش است. این به افزایش تعداد تاسیسات خورشیدی روی پشت بام در استرالیا از حدود 4600 خانوار به بیش از 1.6 میلیون بین سال‌های 2007 تا 2017 کمک کرده است.
فناوری های هوشمند
فناوری خانه هوشمند از دستگاه‌هایی مانند سنسورهای پیوند دهنده و سایر لوازم متصل به اینترنت اشیا (IoT) استفاده می‌کند که می‌توانند از راه دور نظارت و برنامه‌ریزی شوند تا حداکثر مصرف انرژی را داشته باشند و به نیازهای کاربران پاسخ دهند.
اینترنت اشیا (IoT) شبکه ای از اشیاء متصل به اینترنت است که قادر به جمع آوری و تبادل داده ها با استفاده از فناوری های حسگر تعبیه شده است. این داده ها به دستگاه های موجود در شبکه اجازه می دهد تا به طور مستقل بر اساس اطلاعات زمان واقعی «تصمیم گیری» کنند. به عنوان مثال، سیستم‌های روشنایی هوشمند فقط مناطقی را روشن می‌کنند که به آن نیاز دارند و یک ترموستات هوشمند خانه‌ها را در ساعات خاصی از روز در دمای خاصی نگه می‌دارد، بنابراین هدر رفت را کاهش می‌دهد.
این فناوری زیست محیطی با افزایش اتصال به اینترنت در نتیجه افزایش دسترسی به WiFi، بلوتوث و سنسورهای هوشمند در ساختمان ها و شهرها فعال شده است. کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که شهرهای آینده مکان‌هایی خواهند بود که هر خودرو، تلفن، تهویه مطبوع، نور و موارد دیگر به یکدیگر متصل می‌شوند و مفهوم «شهرهای هوشمند» کارآمد انرژی را به ارمغان می‌آورند.
فناوری اینترنت بیشتر نشان دهنده تأثیر مثبت فناوری بر محیط زیست است، زیرا رسانه های اجتماعی می توانند آگاهی را نسبت به مسائل جهانی افزایش دهند و آزمایشگاه های مجازی در سراسر جهان ایجاد شوند. کارشناسان حوزه های مختلف می توانند تحقیقات، تجربیات و ایده های خود را از راه دور به اشتراک بگذارند تا راه حل های بهتری ارائه دهند. علاوه بر این، سفرها کاهش می‌یابد زیرا جلسات/ارتباطات بین دوستان و خانواده‌ها می‌تواند به صورت مجازی انجام شود، که آلودگی ناشی از انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش می‌دهد.
خانه های هوشمند
خانه یکی از بزرگترین مصرف کنندگان انرژی است، اما فناوری های جدید به تغییر آن کمک می کنند. دستگاه‌هایی مانند ترموستات‌های هوشمند یا کنترل‌کننده‌های AC هوشمند و روشنایی فعال‌شده با حرکت، استفاده از برق را فقط در زمانی که واقعاً به آن نیاز دارید آسان‌تر می‌کنند، که هم در هزینه و هم در انرژی صرفه‌جویی می‌کند. این گجت‌ها هم در خانه‌های شخصی و هم در مشاغل قابل استفاده هستند و این پتانسیل را دارند که مصرف انرژی ما را به میزان قابل توجهی کاهش دهند.
طبیعت الهام بخش فناوری است. به ما مرجعی می دهد که می توانیم از طریق آن نوآوری کنیم و به ما می آموزد که چه چیزی کارساز است و چه چیزی کار نخواهد کرد. فناوری این قابلیت را دارد که طبیعت را تغییر دهد.
یکی از درسی که اکنون از طبیعت می آموزیم این است که باید از فناوری خود به شیوه ای پایدار استفاده کنیم. فناوری می تواند به ما کمک کند کمتر استفاده کنیم، زندگی خود را به گونه ای متفاوت تقویت کنیم و از تأثیر خود بر محیط زیست بیشتر آگاه باشیم. فناوری می تواند بخشی از راه حل یا بخشی از مشکل باشد. ما در حال یافتن راه‌های بیشتر و بیشتری هستیم تا مطمئن شویم که به جای آسیب رساندن به ما، به ما کمک می‌کند، که این روندی است که باید از ادامه آن مطمئن شویم.
وسایل نقلیه الکتریکی
فناوری زیست محیطی خودروهای الکتریکی توسط یک یا چند موتور الکتریکی با استفاده از انرژی ذخیره شده در باتری های قابل شارژ به پیش می رود. از سال 2008، به دلیل تمایل به کاهش نگرانی های زیست محیطی مانند آلودگی هوا و گازهای گلخانه ای در جو، تولید خودروهای الکتریکی افزایش یافته است.
وسایل نقلیه الکتریکی تأثیر مثبت فناوری بر محیط زیست را نشان می دهند، زیرا آنها انتشار کربن تولید نمی کنند، که به “اثر گلخانه ای” کمک می کند و منجر به گرم شدن کره زمین می شود. علاوه بر این، آنها به آلودگی هوا کمک نمی کنند، به این معنی که تمیزتر هستند و برای سلامتی انسان، حیوانات، گیاهان و آب کمتر مضر هستند.
اخیراً مشوق‌های متعددی از سوی دولت در زمینه فناوری زیست محیطی وجود داشته است که خودروهای پلاگین، اعتبارات مالیاتی و یارانه‌ها را برای ترویج معرفی و پذیرش خودروهای الکتریکی تشویق می‌کنند. وسایل نقلیه الکتریکی به طور بالقوه می توانند راهی برای یک جامعه سبزتر باشند، زیرا شرکت هایی مانند بلومبرگ پیش بینی کرده اند که تا سال 2024 می توانند ارزان تر از خودروهای بنزینی شوند و طبق گفته نیسان، در حال حاضر تعداد ایستگاه های شارژ خودروهای برقی در بریتانیا بیشتر از جایگاه های سوخت است. در حالی که شرکت‌های اشتراک‌گذاری سواری ما را قادر می‌سازند از وسایل نقلیه کمتری استفاده کنیم، این وسایل نقلیه نیز پایدارتر می‌شوند. تعداد خودروهای الکتریکی در حال استفاده در چند سال گذشته به طور پیوسته افزایش یافته است. خودروهای هیبریدی نیز رایج تر شده اند. قیمت خودروهای الکتریکی نیز به دلیل بهبودهای فنی در هزینه باتری های مورد نیاز برای راه اندازی آنها کاهش می یابد. در واقع، کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که تا سال 2022 خرید آنها نسبت به خودروهای سنتی ارزان‌تر خواهد بود.
مدیریت پسماند
معاوضه بین منافع و هزینه‌های پیشرفت‌های جدید در بیوتکنولوژی، در مورد منابع غذایی اصلاح‌شده ژنتیکی خبرساز شده است. نگرانی های مشابهی در مورد فن آوری زیست پالایی وجود دارد. میکروارگانیسم‌های طبیعی مدت‌هاست که برای تجزیه زباله‌های آلی انسانی، کشاورزی، صنعتی و شهری استفاده می‌شوند. در حال حاضر، ارگانیسم های دستکاری شده ژنتیکی نه تنها برای تصفیه پساب های صنعتی، بلکه برای تصفیه فاضلاب، خاک های آلوده و نشت نفت در آموزش پایپینگ نیز استفاده می شود. زیست پالایی حدود 5-10 درصد از تمام مواد شیمیایی سمی و سایر زباله های خطرناک را تصفیه می کند. نفت، بنزین، تولوئن، نفتالین، پنتاکلروفنل (قارچ کش و نگهدارنده چوب) و ضایعات کشاورزی را با موفقیت درمان کرده است. و در بیش از 30 منطقه آزمایش مهمات در سراسر ایالات متحده استفاده می شود.
زیست پالایی می تواند رویکردی مقرون به صرفه باشد. بیشتر هزینه‌های فن‌آوری‌های سنتی پاکسازی مربوط به حذف و دفع خاک، آب یا سایر مواد آلوده است. زیست پالایی فقط مستلزم تحویل باکتری به محل است، نه حفاری یا ایجاد مزاحمت در آن، در نتیجه هزینه های پس از پاکسازی کاهش می یابد.
این مزایا باید در مقابل آنچه که برخی از منتقدان آن را به عنوان ایرادات بالقوه بزرگ می دانند، متعادل شوند. یکی از نگرانی‌ها این است که زیست پالایی ممکن است تا حد زیادی آلودگی را بی‌حرکت کند تا اینکه به طور کامل رفع شود. مورد دیگر این است که به جای بازگشت به حالت اولیه، سایت به روشی غیرمنتظره تغییر شکل می دهد. نگرانی سوم این است که خطرات بالقوه افزودن ارگانیسم های تغییر یافته ژنتیکی به محیط، یا حتی توزیع مجدد موجودات طبیعی، ممکن است به طور کامل درک نشود.
فرآیند جذب دی اکسید کربن
برای نتیجه گیری یک فناوری کمی جاه طلبانه تر، ایده بیرون کشیدن دی اکسید کربن مستقیماً از جو سال هاست که تحقیقات مربوط به کاهش تغییرات آب و هوایی را در گردش قرار داده است، اما به تازگی اجرا شده است و هنوز در مراحل اولیه توسعه است.
این فناوری محیطی به عنوان «گرفتن مستقیم هوا» (DAC) شناخته می شود و فرآیند جذب دی اکسید کربن به طور مستقیم از هوای محیط و تولید یک جریان متمرکز CO2 برای جداسازی یا استفاده است. سپس هوا توسط بسیاری از فن‌های بزرگ از فیلتر عبور می‌کند و CO2 از آن خارج می‌شود. تصور می شود که این فناوری می تواند برای مدیریت انتشار گازهای گلخانه ای از منابع توزیع شده مانند دود اگزوز خودروها استفاده شود. عملیات DAC در مقیاس کامل قادر به جذب مقدار کربن معادل انتشار سالانه 250000 خودرو متوسط است.
بسیاری استدلال می کنند که DAC برای کاهش تغییرات آب و هوایی ضروری است و می تواند به دستیابی به اهداف توافقنامه آب و هوای پاریس کمک کند، زیرا دی اکسید کربن موجود در هوا علت اصلی این مشکل بوده است. با این حال، هزینه بالای DAC در حال حاضر به این معنی است که این یک گزینه در مقیاس بزرگ نیست و برخی معتقدند که اتکا به این فناوری خطری را به همراه خواهد داشت، زیرا ممکن است کاهش انتشار را کاهش دهد، زیرا مردم ممکن است به این بهانه باشند که همه گازهای گلخانه ای آنها را کاهش می دهد. به سادگی حذف شود
دیجیتال شدن
کسب‌وکارها و افراد به لطف رایانه‌ها، تلفن‌های هوشمند و فضای ذخیره‌سازی ابری نسبت به سال‌های گذشته کاغذ کمتری مصرف می‌کنند. بسیاری از شرکت‌ها صورت‌حساب‌ها، خبرنامه‌ها و سایر ارتباطات را به جای پست معمولی از طریق ایمیل ارسال می‌کنند. فایل‌ها در فضای ابری ذخیره می‌شوند که به‌راحتی از هر جایی قابل دسترسی است، نه در کابینت‌های بایگانی فیزیکی. مردم بیشتر به جای دفترچه یادداشت ها و تقویم های فیزیکی، یادداشت برداری می کنند و برنامه های خود را در گوشی های هوشمند خود مدیریت می کنند.
پایش محیط زیست
همچنین از فناوری برای اطمینان از رعایت قوانین و مقررات مرتبط با محیط زیست استفاده می شود. در مناطقی که شکارچیان متخلف به طور مکرر حیوانات در معرض انقراض را شکار می کنند، حافظان محیط زیست شروع به استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین برای زیر نظر گرفتن منطقه کرده اند. پهپادها به عنوان دوربین‌های امنیتی عمل می‌کنند که می‌توانند مسافت‌های بسیار زیادی را پوشش دهند و فرار از قانون را برای کسانی که به طور غیرقانونی شکار می‌کنند دشوارتر می‌کند.
دولت همچنین از فناوری برای نظارت بر رعایت قوانین زیست محیطی توسط شرکت ها استفاده می کند. سیستم‌های اندازه‌گیری ژئو فضایی آلودگی هوا هوا را در اطراف تأسیسات گاز و نفت جذب می‌کنند تا میزان آلاینده‌های موجود را آزمایش کنند. به‌علاوه، آزمایش شبیه‌سازی محیطی کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود که محصولات و فناوری‌های جدید قبل از ورود به بازار و شروع تأثیرگذاری بر سیاره ما مطابق با استانداردها هستند.
سنسورهای ادینبورگ
حسگرها نقش مهمی در تأثیر مثبت فناوری بر محیط زیست دارند زیرا اغلب نقش حیاتی در نظارت و کاهش فعالیت‌های مضر دارند. در ادینبورگ سنسورها، ما فناوری سنجش گاز سفارشی را تولید می‌کنیم که می‌تواند در طیف وسیعی از کاربردها مورد استفاده قرار گیرد، که بسیاری از آنها می‌توانند برای کاهش نگرانی‌های زیست‌محیطی مورد استفاده قرار گیرند. این مقاله تنها سه مورد از این برنامه ها را ارائه می دهد. نظارت بر انتشار گازهای گلخانه ای، پایش متان با استفاده از حسگر مادون قرمز و تشخیص گازها با استفاده از پهپاد. سنسور ادینبورگ Gascard NG اندازه گیری با کیفیت بالا، دقیق و قابل اعتماد CO، CO2 و CH4 را ارائه می دهد. برای اطلاع از اینکه چگونه می توانیم به شما در اندازه گیری انتشار گازهای گلخانه ای کمک کنیم، کافی است با ما تماس بگیرید. Gascard NG سنسورهای ادینبورگ برای تشخیص متان در طیف وسیعی از کاربردهای تحقیقاتی، صنعتی و زیست محیطی از جمله نظارت بر آلودگی، تحقیقات کشاورزی، فرآیندهای شیمیایی و بسیاری موارد دیگر استفاده می شود.
میکرو راه حل برای آلودگی پلاستیکی
یکی دیگر از تلاش های زیست محیطی در مقابله با آلودگی پلاستیکی بوده است. از دهه 1950، ما حدود 8300 میلیون تن پلاستیک تولید کرده‌ایم که بیشتر آنها زیست تخریب‌پذیر نیستند، بنابراین هنوز می‌توان آنها را در حال پر کردن محل‌های دفن زباله یا آلودگی زمین و اقیانوس‌های آن یافت. در حالی که بسیاری بر اهمیت کاهش استفاده ما از پلاستیک یکبار مصرف تاکید کرده اند، اتکای جهانی ما به پلاستیک به این معنی است که این مشکل تنها از طریق اصلاح رفتار قابل حل نیست.
یکی از راه‌حل‌ها می‌تواند استفاده از پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر برای جلوگیری از تداوم تجمع پلاستیک در زمین باشد. نگرانی در مورد پلاستیک های زیستی این است که اکثر آنها از طریق کارخانه های تخمیر و پالایش محصولات به بلوک های سازنده پلاستیک تولید می شوند. انجام این کار در مقیاس بزرگ مستلزم زمین های زیادی است که مشکلات زیست محیطی خاص خود را ایجاد می کند.
با استفاده از میکروب های مهندسی شده برای تولید بلوک های سازنده پلاستیک، آنها موفق به ایجاد پلاستیک های زیست تخریب پذیر شده اند که در صورت تولید در مقیاس بزرگ، به کسری از فضای مورد نیاز پلاستیک های زیستی سنتی نیاز دارند.
مانند همه موجودات زنده، باکتری ها برای زنده ماندن نیاز به دریافت غذا، استخراج انرژی و مواد مغذی از آن و دفع مواد زائد دارند. رشد و کنترل باکتری ها بسیار آسان است، بنابراین دانشمندان برای مدت طولانی در حال مطالعه عملکرد درونی آنها بوده اند، و ما اکنون در نقطه ای هستیم که می توانیم آنها را از نظر ژنتیکی و متابولیکی دستکاری کنیم تا آنچه می خورند و آنچه تولید می کنند تغییر دهیم. زیساک گفت.
تولید پلی هیدروکسی آلکانوات زیست تخریب پذیر به خودی خود یک مفهوم جدید نیست، اما فرآیند Circe، همانطور که در حال حاضر شناخته شده است، اولین روشی است که توانسته است پلیمرها را به قدری ارزان تولید کند که استفاده جهانی از آن واقعا امکان پذیر باشد.
میکروب‌ها می‌توانند به‌طور چشمگیری قیمت تولید این پلیمرهای [زیست تخریب‌پذیر] را کاهش دهند، زیرا ما به‌جای ترکیبات پیش‌ساز گران‌قیمت، گازها را به آنها تغذیه می‌کنیم، و از تمام هزینه‌های اقتصادی و زیست‌محیطی کشاورزی صنعتی که به قیمت گیاه تبدیل می‌شود، اجتناب می‌کنیم. ناگل توضیح داد که پلاستیک های زیستی مبتنی بر پلاستیک.
محققان اکنون در حال کار بر روی ارائه سیستم خود به دنیای واقعی هستند تا شروع به حل مشکل پلاستیک کنند. با این حال، آنها فکر نمی‌کنند محدودیت‌های این فناوری به پلاستیک ختم می‌شود و معتقدند میکروب‌های آنها را می‌توان در مکان‌هایی که نه سوخت‌های فسیلی یا گیاهان در دسترس هستند، استفاده کرد – برای مثال در فضای بیرونی.
منابع:
https://www.allerin.com/blog/3-ways-technologies-are-helping-us-save-the-environment
https://blueandgreentomorrow.com/features/six-ways-tech-helping-environment/
