یک پمپ گریز از مرکز از طریق انتقال انرژی دورانی از یک یا چند روتور محرک به نام پروانه عمل می کند. عمل پروانه باعث افزایش سرعت و فشار سیال شده و آن را به سمت خروجی پمپ هدایت می کند. پمپ سانتریفیوژ با طراحی ساده خود به خوبی قابل درک است و کارکرد و نگهداری آن آسان است. پمپ گریز از مرکز یک دستگاه دوره مهندسی مکانیک است که برای حرکت یک سیال از طریق انتقال انرژی دورانی از یک یا چند روتور به نام پروانه طراحی شده است. سیال در امتداد محور خود وارد پروانه ای می شود که به سرعت می چرخد و با نیروی گریز از مرکز در امتداد محیط خود از طریق نوک پره های پروانه به بیرون پرتاب می شود. عمل پروانه باعث افزایش سرعت و فشار سیال و همچنین هدایت آن به سمت خروجی پمپ می شود. محفظه پمپ مخصوصاً برای منقبض کردن سیال از ورودی پمپ، هدایت آن به پروانه و سپس کند کردن و کنترل سیال قبل از تخلیه طراحی شده است.
آشنایی با پمپ های گریز از مرکز
پمپ های سانتریفیوژ پرمصرف ترین پمپ ها در صنایع شیمیایی و پالایشگاه ها هستند. آنها برای انتقال طیف گسترده ای از مایعات و دوغاب مانند آب، هیدروکربن ها، مواد شیمیایی آلی و غیره استفاده می شوند. نقشه زیر یک پمپ افقی با موتور الکتریکی را نشان می دهد که برای طراحان چیدمان کارخانه آشنا است.
پمپ گریز از مرکز ماشینی است که از چرخش برای انتقال سرعت به مایع استفاده می کند و سپس آن سرعت را به جریان تبدیل می کند. هر پمپ گریز از مرکز شامل مجموعه ای از اجزای مکانیکی است که عملکرد پمپ را ممکن می کند. این مجموعه مکانیکی شامل محور پمپ نصب شده بر روی یاتاقان ها، مکانیزم آب بندی که از نشتی بیش از حد پمپ جلوگیری می کند، اجزای ساختاری طراحی شده برای تحمل تنش ها و بارهای وارد شده به پمپ در حین کار، و سطوح سایشی که امکان تعمیر و بازگشت پمپ را فراهم می کند. یک پمپ گریز از مرکز از چرخش برای انتقال سرعت به مایع استفاده می کند. هر پمپ گریز از مرکز شامل یک پروانه است. پروانه جزء هیدرولیکی است که برای انتقال سرعت به مایع پمپ شده می چرخد. یک پمپ گریز از مرکز سرعت را به جریان تبدیل می کند. هر پمپ گریز از مرکز شامل یک پوشش است. محفظه جزء هیدرولیکی است که سرعت ایجاد شده توسط پروانه را گرفته و مایع پمپ شده را به نقطه تخلیه پمپ هدایت می کند.
تاریخچه مختصر
پمپ گریز از مرکز در اواخر دهه 1600 در اروپا توسعه یافت و در اوایل دهه 1800 در ایالات متحده مشاهده شد. با این حال، استفاده گسترده از آن تنها در هفتاد و پنج سال گذشته رخ داده است. قبل از آن زمان، اکثریت قریب به اتفاق کاربردهای پمپاژ شامل پمپ های جابجایی مثبت بود.
افزایش محبوبیت پمپ های گریز از مرکز عمدتاً به دلیل توسعه نسبتاً اخیر موتورهای الکتریکی با سرعت بالا، توربین های بخار و موتورهای احتراق داخلی است. پمپ گریز از مرکز یک ماشین با سرعت نسبتا بالا است و توسعه درایورهای سرعت بالا، توسعه پمپ های فشرده و کارآمد را ممکن کرده است.
از دهه 1940، پمپ گریز از مرکز به پمپ انتخابی برای بسیاری از کاربردها تبدیل شده است. تحقیق و توسعه منجر به بهبود عملکرد و مصالح جدید در ساخت و ساز شده است که زمینه کاربرد آن را بسیار گسترش داده است. امروزه یافتن راندمان بالای 93% برای پمپ های بزرگ و بهتر از 50% برای واحدهای اسب بخار کسری کوچک غیرمعمول نیست.
پمپ های گریز از مرکز مدرن برای برآورده کردن شرایط بسیار فراتر از آنچه که پنجاه تا شصت سال پیش تصور می شد ساخته شده اند. پمپ هایی که قادر به انتقال بیش از 1000000 گالن در دقیقه در ارتفاع بیش از 300 فوت هستند در صنعت انرژی هسته ای رایج هستند. و پمپ های تغذیه دیگ بخار ساخته شده اند که 300 گالن در دقیقه را در بیش از 1800 فوت هد تحویل می دهند.
تعریف و توضیحات
طبق تعریف، پمپ گریز از مرکز یک ماشین است. به طور خاص، ماشینی است که انرژی را به یک سیال می دهد. این تزریق انرژی می تواند باعث جاری شدن مایع، افزایش سطح بالاتر یا هر دو شود. پمپ گریز از مرکز یک دستگاه بسیار ساده است. این یکی از اعضای خانواده ای است که به ماشین های دوار معروف است و از دو قسمت اصلی تشکیل شده است: 1) المنت یا پروانه دوار و 2) المنت یا پوشش ثابت (حلقه). عملکرد پمپ گریز از مرکز به اندازه طراحی آن ساده است. با مایع پر می شود و پروانه می چرخد. چرخش به مایع انرژی می‌دهد و باعث می‌شود که با سرعت بیشتری از پره‌های پروانه خارج شود. این جریان بیرونی فشار را در چشم پروانه کاهش می دهد و اجازه می دهد مایع بیشتری وارد شود. مایعی که از پروانه خارج می شود در محفظه (حلقه) جمع آوری می شود که سرعت آن قبل از خروج از تخلیه پمپ به فشار تبدیل می شود.
انرژی موتور پمپ ها طبق معادله برنولی به انرژی جنبشی سیال تبدیل می شود. انرژی که در نهایت به مایع منتقل می شود به عوامل زیادی از جمله قطر پروانه و سرعت چرخاندن پروانه توسط موتور بستگی دارد. هرچه قطر پروانه بزرگتر باشد و سریعتر بچرخد. انرژی جنبشی بیشتری به مایع منتقل می شود. این رابطه توسط قوانین Affinity توضیح داده می شود.
اجزا تشکیل دهنده پمپ های گریز از مرکز
در اساسی ترین سطح، یک پمپ گریز از مرکز از سه جزء تشکیل شده است:
- پروانه ای که می چرخد و به مایع سرعت می دهد.
- پوششی که سرعت تولید شده توسط پروانه را می گیرد و آن سرعت را به یک جریان پایدار تبدیل می کند.
- مجموعه ای از اجزای مکانیکی که امکان چرخش پروانه در داخل محفظه پمپ را فراهم می کند.
پروانه های پمپ گریز از مرکز
پروانه پمپ گریز از مرکز به سرعت می چرخد تا به مایع پمپ شده سرعت بدهد. پروانه یک قایق را مجسم کنید. هنگامی که ملخ قایق می چرخد، به مایع اطراف خود سرعت می دهد. همانطور که مایع حرکت می کند، این سرعت ملخ را مجبور می کند تا در آب به جلو حرکت کند. حال تصور کنید اگر قایق به اندازه کافی محکم در جای خود لنگر انداخته شود تا از حرکت قایق جلوگیری شود چه اتفاقی می افتد. در مرحله بعد تصور کنید که سرعت تولید شده توسط پروانه قایق مهار و کنترل می شود تا جریانی از آب ایجاد شود که شما می توانید به جایی که می خواهید هدایت کنید.
در واقع، یک پمپ جریان محوری تا حد قابل توجهی به آنچه که ما توضیح دادیم شباهت دارد. در یک پمپ گریز از مرکز، شما یک پروانه دارید که به سرعت می چرخد و به مایع داخل پمپ سرعت می دهد، همانطور که پروانه قایق به آب دریاچه سرعت می دهد. پوشش بخشی از آرایش است که آن سرعت را می گیرد، آن را در بر می گیرد، آن را کنترل می کند و آن را به یک جهت مفید می فرستد. هر پروانه دارای 1 یا چند پره است که از مرکز یا توپی پروانه به سمت قطر بیرونی امتداد می یابد. با چرخش پروانه، نیروی گریز از مرکز باعث می شود مایع به سرعت از مرکز پروانه، در امتداد پره ها حرکت کند و سپس در بیرونی ترین قطر از پروانه خارج شود. نتیجه این است که مایع پمپ شده با سرعت بسیار بالایی از محیط پروانه خارج می شود. پروانه های پمپ گریز از مرکز انواع مختلفی دارند. رایج ترین انواع پروانه های پمپ در مقاله اجزای اصلی پمپ: ولوت ها، محفظه ها و پروانه ها مورد بحث قرار گرفته است.
روکش پمپ های گریز از مرکز
محفظه پمپ گریز از مرکز جزء پمپ است که تمام سرعت ایجاد شده توسط پروانه چرخان را به یک جریان کنترل شده و پایدار تبدیل می کند و آن را از طریق نقطه تخلیه به خارج از پمپ هدایت می کند. متداول‌ترین نوع پوشش، پیچک نامیده می‌شود و ظاهری شبیه به پوسته حلزون دارد. پروانه در داخل پیچ قرار می گیرد. با این حال، همانطور که ممکن است در تصویر بالا متوجه شده باشید، پروانه معمولاً در مرکز پیچ قرار ندارد. در عوض، پروانه به گونه‌ای قرار می‌گیرد که قطر خارجی پروانه در نقطه‌ای که دقیقاً از دبی عبور می‌کند، نزدیک‌ترین نقطه به پیچ‌شکن باشد. به این نقطه که پروانه به پیچک نزدیکتر است، برش آب می گویند.
با شروع از برش آب، با حرکت در اطراف پروانه، فاصله بین پیچ و پروانه به تدریج افزایش می یابد تا به نقطه تخلیه برسیم. این انبساط پیوسته ناحیه اطراف پروانه به این معنی است که فشار از کوچکترین فاصله به بیشترین مقدار افزایش می یابد و افزایش فشار مایع را از نقطه تخلیه خارج می کند.
واحدهای پمپاژ گریز از مرکز
پمپ های گریز از مرکز به تنهایی کاربرد زیادی ندارند. آنها باید با تجهیزات دیگر ترکیب شوند تا مفید باشند. ترکیبی از تجهیزاتی که یک پمپ گریز از مرکز را قابل استفاده می کند، واحد پمپاژ نامیده می شود. حداقل، یک واحد پمپاژ گریز از مرکز حداقل شامل دو جزء است: یک پمپ و یک درایور. در اکثر موارد، راننده در یک سیستم پمپاژ گریز از مرکز یک موتور الکتریکی است. با این حال، همیشه اینطور نیست. پمپ ها همچنین می توانند توسط محرک های دیگری مانند موتورهای گاز طبیعی یا حتی توربین های بخار هدایت شوند. رایج ترین واحد پمپاژ، یک پمپ گریز از مرکز را ترکیب می کند که توسط یک موتور الکتریکی هدایت می شود.
پمپ مکش انتهایی با جفت نزدیک ساده ترین و رایج ترین نوع واحد پمپاژ گریز از مرکز است. در این نوع واحد پمپاژ، پروانه در واقع در انتهای شفت موتور قرار می گیرد و پوشش پمپ درست روی صفحه موتور قرار می گیرد. با یک واحد پمپاژ نزدیک، یاتاقان‌های موتور و شفت اکثر قسمت مکانیکی پمپ را تشکیل می‌دهند.
یکی دیگر از طراحی های رایج پمپ، پمپ مکش انتهایی است که در چارچوب نصب شده است. با یک پمپ مکش انتهایی که روی قاب نصب شده است، پمپ شامل یک مجموعه مکانیکی کامل است و به یک درایور متصل می شود که هر دو روی یک صفحه پایه مشترک نصب شده اند.
نحوه کار کرد پمپ گریز از مرکز
یک پمپ گریز از مرکز، توان ورودی را به انرژی جنبشی سیال پمپ شده منتقل می کند. این انرژی از طریق مشخصات طراحی پمپ دوره ابزار دقیق به انرژی فشاری تبدیل می شود که باعث جریان سیال می شود. متداول ترین نوع پمپ گریز از مرکز “پمپ پیچ” نامیده می شود. در این نوع پمپ، سیال در مرکز یک پروانه چرخان وارد پمپ می شود. پروانه چرخان باعث شتاب شعاعی سریع سیال از چشم پروانه به محفظه محیطی پمپ می شود. این یک خلاء در مرکز پروانه ایجاد می کند که منجر به ورود مداوم سیال فرآیند بیشتر می شود. سیال از طریق یک پورت تخلیه که در محیط بیرونی محفظه قرار دارد از پمپ خارج می شود. در زیر مراتب کارکردی پمپ سانتریفیوژ دسته بندی شده است:
- دو اتصال اصلی لوله، نازل های مکش و تخلیه (یعنی ورودی و خروجی مایع) هستند.
- پروانه داخل محفظه پمپ، مایع را به داخل پمپ می کشد و با سرعت بالایی به بیرون می فرستد.
- شفت پروانه با یک جعبه پرکننده مهر و موم شده است که در آن شفت از کیس خارج می شود تا از نشت مایع پمپ جلوگیری شود.
- قطرات ناشی از پوشیدن مهر و موم در زهکش جعبه چاشنی جمع می شود.
- شفت پمپ از طریق کوپلینگ به شفت محرک متصل می شود که در داخل محفظه محافظ محصور شده است.
- پمپ و درایور هر دو روی یک صفحه پایه مشترک نصب می شوند.
- نشتی های متفرقه پمپ که در حین کار در صفحه پایه جمع می شوند از طریق اتصالی در جلوی پمپ تخلیه می شوند.
پروانه جزء اصلی یک پمپ گریز از مرکز است. از یک سری پره های منحنی تشکیل شده است. اینها معمولاً بین دو دیسک (یک پروانه محصور) قرار می گیرند. برای سیالات با مواد جامد حباب شده، یک پروانه باز یا نیمه باز (با پشتوانه یک دیسک منفرد) ترجیح داده می شود سیال در محور خود وارد پروانه می شود و در امتداد محیط بین پره ها خارج می شود. پروانه، در سمت مخالف چشم، از طریق یک محور محرک به یک موتور متصل می شود و با سرعت بالا (معمولا 500-5000 دور در دقیقه) می چرخد. حرکت چرخشی پروانه سیال را از طریق پره های پروانه به داخل محفظه پمپ شتاب می دهد.
دو طرح اساسی از پوشش پمپ وجود دارد: حلزونی و دیفیوزر. هدف در هر دو طرح، تبدیل جریان سیال به یک تخلیه کنترل شده در فشار است.
در یک محفظه پیچشی حلزونی، پروانه آفست شده است و به طور موثر یک قیف منحنی با سطح مقطع رو به افزایش به سمت خروجی پمپ ایجاد می کند. این طراحی باعث می شود که فشار سیال به سمت خروجی افزایش یابد
همین اصل اساسی در مورد طرح های دیفیوزر نیز صدق می کند. در این حالت، با بیرون راندن سیال بین مجموعه ای از پره های ثابت اطراف پروانه، فشار سیال افزایش می یابد. طرح های دیفیوزر را می توان برای کاربردهای خاص طراحی کرد و بنابراین می تواند کارآمدتر باشد. هنگامی که از انقباضات اضافی پره‌های پخش‌کننده جلوگیری می‌شود، موارد Volute برای کاربردهایی که شامل مواد جامد یا سیالات با ویسکوزیته بالا هستند، مناسب‌تر هستند. عدم تقارن طرح حلزونی می تواند منجر به سایش بیشتر پروانه و محور محرک شود.
در زمان شروع پروژه، طرح های اولیه لوله کشی پمپ را می توان با اطلاعات اولیه در مورد پمپ انجام داد. مهندس دوره تجهیزات دوار یک برش کاتالوگ پمپ را به طراح چیدمان کارخانه ارائه می دهد که نزدیک ترین پمپ را نشان می دهد که باید خریداری شود. در بسیاری از موارد، اگر مهندس مکانیک کاتالوگ را درست انتخاب کرده باشد، این داده ها تغییر قابل توجهی نمی کند. طرح های لوله کشی در اوایل مرحله مطالعه آغاز می شود. هنگامی که نقشه های فروشنده تایید شده بعداً در پروژه در دسترس قرار می گیرند، تنظیمات جزئی در صورت لزوم انجام می شود.
ویژگی های اصلی پمپ گریز
دو خانواده اصلی پمپ ها وجود دارد: پمپ های گریز از مرکز و پمپ های جابجایی مثبت. در مقایسه با دومی، پمپ های گریز از مرکز معمولاً برای جریان های بالاتر و برای پمپاژ مایعات با ویسکوزیته پایین تر، تا 0.1 cP مشخص می شوند. در برخی از کارخانه های شیمیایی 90 درصد پمپ های مورد استفاده پمپ های گریز از مرکز خواهند بود. با این حال، تعدادی از کاربردها وجود دارد که پمپ های جابجایی مثبت برای آنها ترجیح داده می شوند.
محدودیت های پمپ گریز از مرکز چیست؟
عملکرد کارآمد یک پمپ گریز از مرکز به چرخش ثابت و با سرعت بالا پروانه آن متکی است. با تغذیه با ویسکوزیته بالا، پمپ های گریز از مرکز به طور فزاینده ای ناکارآمد می شوند: مقاومت بیشتری وجود دارد و فشار بالاتری برای حفظ نرخ جریان خاص مورد نیاز است. به طور کلی، پمپ های گریز از مرکز برای کاربردهای پمپاژ کم فشار، ظرفیت بالا و پمپاژ مایعات با ویسکوزیته بین 0.1 تا 200 cP مناسب هستند.
دوغاب هایی مانند گل و لای یا روغن های با ویسکوزیته بالا می توانند باعث سایش و گرمای بیش از حد شوند که منجر به آسیب و خرابی های زودرس می شود. پمپ های جابجایی مثبت اغلب با سرعت های بسیار پایین تری کار می کنند و کمتر مستعد این مشکلات هستند.
هر محیط پمپ شده ای که به برش حساس است (جداسازی امولسیون ها، دوغاب ها یا مایعات بیولوژیکی) نیز می تواند توسط سرعت بالای پروانه پمپ گریز از مرکز آسیب ببیند. در چنین مواردی، سرعت کمتر پمپ جابجایی مثبت ترجیح داده می شود.
یک محدودیت دیگر این است که برخلاف پمپ جابجایی مثبت، یک پمپ گریز از مرکز نمی تواند در هنگام خشک شدن مکش ایجاد کند: ابتدا باید با سیال پمپ شده پر شود. بنابراین پمپ های گریز از مرکز برای هیچ برنامه ای که منبع تغذیه متناوب است مناسب نیستند. علاوه بر این، اگر فشار تغذیه متغیر باشد، یک پمپ گریز از مرکز یک جریان متغیر تولید می کند. یک پمپ جابجایی مثبت نسبت به تغییر فشار حساس نیست و خروجی ثابتی را ارائه می دهد. بنابراین، در کاربردهایی که دوز دقیق مورد نیاز است، پمپ جابجایی مثبت ترجیح داده می شود
کاربردهای اصلی پمپ های گریز از مرکز
پمپ‌های گریز از مرکز معمولاً برای پمپاژ آب، حلال‌ها، مواد آلی، روغن‌ها، اسیدها، بازها و هر مایع «رقیق» در کاربردهای صنعتی، کشاورزی و خانگی استفاده می‌شوند. در واقع، یک طراحی پمپ گریز از مرکز مناسب برای تقریباً هر کاربرد شامل سیالات با ویسکوزیته پایین وجود دارد.
فشار و هد
بسته به انرژی سیال در هنگام تخلیه، یا مقدار انرژی جنبشی آن، سیال به فاصله معینی به هوا بالا می رود و بر حسب متر یا فوت اندازه گیری می شود و می تواند به واحدهای فشار رایج تبدیل شود. این ارتفاع به عنوان هد شناخته می شود و به ارتفاعی که سیال بالا می رود، هد خاموش می گویند. این حداکثر هد در درجه اول با سرعت چرخش پروانه و قطر آن تعیین می شود. هد متغیر است و با تغییر ظرفیت پمپ تغییر می کند.
انرژی جنبشی سیال هنگام خروج از پروانه زیاد است، اما به محض اینکه سیال با انسداد یا مقاومت در برابر جریان مواجه می شود، سیال کند می شود و انرژی جنبشی خود را به انرژی فشار تبدیل می کند. مقاومت اصلی که سیال با آن مواجه می شود پوشش پمپ است. این مقاومت در برابر جریان است که به عنوان فشار روی فشار سنج متصل به خط تخلیه پمپ خوانده می شود. اگرچه گیج کننده است، یک پمپ نمی تواند فشار ایجاد کند، فقط می تواند جریان ایجاد کند. فشار اندازه گیری مقاومت در برابر این جریان است.
هد اصطلاحی است که برای تعیین انرژی پمپ به جای فشار استفاده می شود، زیرا فشار به وزن مخصوص سیال پمپ شده بستگی دارد، در حالی که هد یک ویژگی ذاتی پمپ است. به یاد داشته باشید، هد ارتفاعی است که ستونی از سیال از درگاه تخلیه پمپ به دلیل انتقال انرژی جنبشی از پمپ به سیال در هنگام عبور سیال از پمپ بالا می رود. تا زمانی که سیال پمپ شده نیوتنی است (سیالاتی که کرنش برشی آنها به تنش برشی به صورت خطی پاسخ می دهد)، عملکرد پمپ به بهترین وجه با عبارت سر توصیف می شود.
انواع هد پمپ
- هد استاتیک: کل هد زمانی که پمپ کار نمی کند
- هد دینامیک: کل هد زمانی که پمپ در حال کار است
- هد مکش استاتیک: اگر دبی بیشتر از پروانه پمپ باشد، هد در سمت مکش قرار گیرد.
- هد بالابر مکش استاتیک: در صورتی که دبی کمتر از پروانه پمپ باشد.
- هد بالابر مکش دینامیکی: هد در سمت مکش پمپ در حالی که پمپ در حال کار است
- هد تخلیه دینامیک: هد در سمت تخلیه پمپ با پمپ روشن باشد.
از آنجایی که هد مستقل از وزن مخصوص یک مایع است، یک پمپ تمام مایعات را به یک سر پمپ می کند، تا زمانی که پروانه با همان دور در دقیقه بچرخد. هرچه وزن مخصوص یک مایع بیشتر باشد، انرژی ورودی بیشتری باید به پروانه اعمال شود تا بتواند به همان دور در دقیقه برسد که وقتی مایعی با وزن مخصوص پایین پمپاژ می کند. این مفهوم را می توان با در نظر گرفتن پمپ ها به عنوان ماشین های هد ثابت به بهترین نحو توصیف کرد. آنها ماشین های فشار ثابت نیستند زیرا فشار تابعی از سر و چگالی (وزن مخصوص) مایع پمپاژ شده است.
هد یک پمپ را می توان به زبان ساده توصیف کرد. این هد ارتفاعی بر حسب فوت یا متر آب است که در آن پمپ دیگر نمی تواند نیروی کافی برای بلند کردن آب اعمال کند. این ارتفاع به عنوان هد خاموش کننده پمپ شناخته می شود. هد خاموش، در منحنی پمپ که هد را در مقابل جریان رسم می کند، نقطه ای از منحنی است که دبی 0 است.
سخن آخر
پمپ گریز از مرکز ماشینی است که از چرخش برای انتقال سرعت به مایع استفاده می کند و سپس آن سرعت را به جریان تبدیل می کند. هر پمپ گریز از مرکز از یک پروانه، یک محفظه و مجموعه ای از اجزای مکانیکی تشکیل شده است که امکان چرخش پروانه را در داخل بدنه فراهم می کند. پروانه به سرعت می چرخد و به مایع سرعت می دهد. سرعت توسط پوشش به فشار و جریان تبدیل می شود. پمپ های سانتریفیوژ باید با یک درایور در یک واحد پمپاژ گریز از مرکز ترکیب شوند تا مفید باشند. واحدهای پمپاژ گریز از مرکز از نظر پیچیدگی از ساده ترین و رایج ترین – یک پمپ مکش انتهایی با اتصال نزدیک به یک موتور الکتریکی – تا واحدهای پیچیده چند میلیون دلاری مهندسی شده سفارشی که از بسیاری از اجزای جداگانه تشکیل شده اند متفاوت است.
طرح‌های پمپ گریز از مرکز راه‌حل‌های ساده و کم‌هزینه‌ای را برای اکثر کاربردهای پمپاژ کم فشار و ظرفیت بالا که شامل سیالات با ویسکوزیته پایین مانند آب، حلال‌ها، مواد شیمیایی و روغن‌های سبک می‌شوند، ارائه می‌کنند. کاربردهای معمولی شامل تامین و گردش آب، آبیاری و انتقال مواد شیمیایی در کارخانه های پتروشیمی است. پمپ‌های جابجایی مثبت برای کاربردهایی که شامل سیالات بسیار چسبناک مانند روغن‌های غلیظ و دوغاب هستند، به ویژه در فشارهای بالا، برای خوراک‌های پیچیده مانند امولسیون‌ها، مواد غذایی یا سیالات بیولوژیکی و زمانی که نیاز به دوز دقیق است، ترجیح داده می‌شوند.
منابع:
https://www.rcworst.com/a-brief-introduction-to-centrifugal-pumps-part-1-introduction.html
https://www.pipingengineer.org/introduction-to-centrifugal-pumps/
https://www.globalpumps.com.au/engineering/centrifugal-pump-introduction
https://www.introtopumps.com/pumps-101/what-is-a-centrifugal-pump/
