تمام فرآیندهای معمولی که بر روی فلزات انجام می‌شود، چه جوشکاری و چه برشکاری، گرما تولید می‌کنند و هر زمان که فلز را گرم می‌کنید، ساختار متالورژیکی و خواص آن را تغییر می‌دهید. برعکس، شما همچنین می توانید از عملیات حرارتی برای بازگرداندن فلزات به شکل اولیه خود استفاده کنید.
عملیات حرارتی فرآیندی مهم از دوره مهندسی مکانیک است که فلز را بدون اجازه دادن به مرحله مذاب یا ذوب خود گرم می کنیم و سپس فلز را به روشی کنترل شده خنک می کنیم تا خواص مکانیکی مورد نظر را انتخاب کنیم. عملیات حرارتی برای قوی‌تر کردن یا انعطاف‌پذیری بیشتر فلز، مقاوم‌تر در برابر سایش یا انعطاف‌پذیری بیشتر استفاده می‌شود.
خواص مورد نظر هر چه باشد، مسلم است که هرگز نخواهید توانست به هر چیزی که می خواهید برسید. به عنوان مثال اگر فلزی را سخت کنید، آن را شکننده نیز می کنید. اگر فلزی را نرم کنید، استحکام آن را نیز کاهش می دهید. در حالی که برخی از ویژگی ها را بهبود می بخشید، برخی دیگر را بدتر می کنید و می توانید بر اساس مصرف نهایی فلز تصمیم گیری کنید.
تئوری عملیات حرارتی
عملیات حرارتی به فرآیند کنترل شده گرم کردن و خنک کردن یک ماده به منظور بهبود خواص، عملکرد و استحکام آن اشاره دارد. اکثر فلزات و آلیاژها به روشی تحت عملیات حرارتی قرار می گیرند و درک و علم عملیات حرارتی در طول 100 تا 125 سال گذشته توسعه یافته است. اهمیت عملیات حرارتی در بسیاری از محصولات در خودروسازی، هوافضا، ساخت و ساز، کشاورزی، معدن و صنایع کالاهای مصرفی مشهود است که همگی از عملیات حرارتی برای بهبود خواص مواد، به ویژه فولاد استفاده می کنند.
عملیات حرارتی سالانه حدود 15 میلیارد دلار به ارزش محصولات فلزی می افزاید که حدود 80 درصد آنها را محصولات فولادی تشکیل می دهند .
همه عملیات‌های حرارتی شامل گرمایش و خنک‌کردن فلزات می‌شوند، اما سه تفاوت اصلی در فرآیند وجود دارد: دمای گرمایش، نرخ خنک‌کننده، و انواع کوئنچ که برای فرود بر روی خواص مورد نظر شما استفاده می‌شوند.
برای عملیات حرارتی فلز، به تجهیزات مناسبی نیاز دارید تا بتوانید تمام عوامل مربوط به گرمایش، سرمایش و خاموش کردن را از نزدیک کنترل کنید. به عنوان مثال، کوره باید اندازه و نوع مناسبی داشته باشد تا دما را کنترل کند، از جمله مخلوط گاز در محفظه گرمایش، و برای خنک کردن صحیح فلز به محیط خاموش کننده مناسب نیاز دارید.
مراحل عملیات حرارتی
سه مرحله عملیات حرارتی وجود دارد:
- برای اطمینان از حفظ دمای یکنواخت فلز، فلز را به آرامی گرم کنید
- فلز را در دمای مشخص عملیات حرارتی برای مدت زمان مشخصی گرم نمایید یا نگه دارید
- فلز را تا دمای اتاق خنک کنید
مرحله گرمایش
در مرحله حرارت دادن، مهمترین هدف این است که اطمینان حاصل شود که فلز به طور یکنواخت گرم می شود. در این مرحله با گرم کردن آهسته گرمایش یکنواخت ایجاد می کنید. اگر فلز را به طور ناهموار گرم کنید، ممکن است یک بخش سریعتر از قسمت دیگر منبسط شود و در نتیجه بخش فلزی دچار اعوجاج یا ترک شود.
نرخ گرمایش باید با توجه به عوامل زیر انتخاب شود:
- هدایت حرارتی فلز: فلزات با رسانایی حرارتی بالا سریعتر از فلزهایی با رسانایی پایین گرم می شوند.
- وضعیت فلز: ابزارها و قطعاتی که قبلاً سخت شده یا تحت فشار قرار گرفته اند، باید کندتر از ابزارها و قطعاتی که این کار را نکرده اند گرم شوند.
- اندازه و سطح مقطع فلز: قطعات بزرگتر یا قطعات با سطح مقطع ناهموار باید به آرامی نسبت به قطعات کوچک گرم شوند تا دمای داخل به دمای سطح نزدیک شود. در غیر این صورت، خطر ترک خوردن یا تاب برداشتن بیش از حد وجود دارد.
مرحله خیساندن
هدف از مرحله خیساندن، نگه داشتن فلز در دمای مناسب تا زمانی که ساختار داخلی مورد نظر شکل بگیرد، می باشد. “دوره خیساندن” مدت زمانی است که فلز را در دمای مناسب نگه می دارید. برای تعیین طول زمان صحیح، به تجزیه و تحلیل شیمیایی و جرم فلز نیاز دارید. برای مقاطع ناهموار، می توانید دوره خیساندن را با استفاده از بزرگترین مقطع تعیین کنید.
به طور کلی، شما نباید دمای فلز را در یک مرحله از دمای اتاق به دمای خیساندن برسانید. بلکه باید فلز را به آرامی تا زمانی که ساختار تغییر می‌کند گرم کنید و سپس آن را نگه دارید تا دما در سرتاسر فلز ثابت شود. پس از این مرحله از “پیش گرم کردن”، شما سریعتر دما را تا دمای نهایی مورد نیاز خود گرم می کنید. قطعات با طراحی پیچیده تر ممکن است برای جلوگیری از تاب برداشتن نیاز به لایه های پیش گرم کنند.
مرحله خنک کاری
در مرحله خنک‌سازی، فلز را به دمای اتاق برمی گردانید، اما بسته به نوع فلز روش‌های مختلفی برای انجام این کار وجود دارد. این کارممکن است به یک محیط خنک کننده، گاز، مایع، جامد یا ترکیبی از آنها نیاز داشته باشد. سرعت خنک شدن بستگی به خود فلز و محیط خنک کننده دارد. نتیجه این است که انتخاب هایی که در خنک سازی انجام می دهید عوامل مهمی در خواص مطلوب فلز هستند.
کوئنچ زمانی است که شما به سرعت فلز را در هوا، روغن، آب، آب نمک یا یک محیط دیگر خنک می کنید. معمولاً کوئنچ با سخت شدن همراه است زیرا اکثر فلزاتی که سخت می شوند با کوئنچ به سرعت سرد می شوند، اما همیشه درست نیست که کوئنچ یا سرد شدن سریع منجر به سخت شدن می شود. به عنوان مثال، کوئنچ با آب برای بازپخت مس استفاده می شود و سایر فلزات با سرد شدن آهسته سخت می شوند.
کوئنچینگ می تواند برخی از فلزات را ترک یا تاب دهد. به طور کلی، آب نمک یا آب می تواند فلز را به سرعت خنک کند، در حالی که مخلوط روغن برای خنک شدن کندتر بهتر است. دستورالعمل های کلی این است که می توانید از آب برای سخت شدن فولادهای کربنی، روغن برای سخت شدن فولادهای آلیاژی و آب برای خاموش کردن فلزات غیر آهنی استفاده کنید. با این حال، مانند تمام درمان‌ها، سرعت و محیط خنک‌کننده‌ای که انتخاب می‌کنید باید متناسب با فلز باشد.
اصول عملیات حرارتی
عملیات حرارتی یک فرآیند تولیدی است که در آن یک ماده، عموماً یک فلز یا آلیاژ، توسط چرخه‌های گرمایش و سرمایش تحت شرایط مرزی حرارتی پیچیده و دامنه‌های دمایی وسیع تغییر می‌یابد. عملیات حرارتی کیفیت یک محصول را از نظر ریزساختار، خواص مکانیکی ، تنش پسماند و دقت ابعادی تعریف می کند
فرآیند عملیات حرارتی را می توان برای فلزات آهنی آموزشگاه فنی مانند چدن، فولاد ضد زنگ و سایر فولادهای آلیاژی و همچنین فلزات غیرآهنی مانند آلومینیوم، منیزیم، تیتانیوم، مس، یا برنج اعمال کرد
فرآیند های عملیات حرارتی شامل سه مرحله اصلی زیر می شوند:
حرارت دادن مواد تا دمای خاص (در محدوده حداکثر 2400 درجه فارنهایت / 1316 درجه سانتیگراد)
خیساندن یا حفظ دمای خاص برای مدت زمان معین (متغیر از ثانیه تا بیش از 60 ساعت)
خنک سازی با سرعت مناسب طبق روش های تجویز شده. این مواد را می توان به سرعت، به آرامی (در کوره) خنک کرد یا می توان آن را خاموش کرد (با استفاده از آب، آب نمک، روغن، محلول های پلیمری، نمک ها یا گازها).
روش های عملیات حرارتی
عملیات حرارتی به طور کلی شامل مراحل کنترل شده گرمایش، خیساندن و سرمایش است.
پنج تکنیک برای عملیات حرارتی مواد وجود دارد. در اینجا مروری بر این فرآیندهای اصلی عملیات حرارتی و نحوه تأثیر آنها بر مواد اشاره می کنیم:
نرماله کردن Normalising
این فرآیند شامل همگن سازی یا پالایش مواد برای به دست آوردن یکنواختی در ریزساختار مواد است. این ماده تا دمای بالاتر از خط بحرانی بالایی نمودار فاز کاربید آهن گرم می شود تا فاز آستنیتی همگن تولید شود. سپس یک فاز خنک کننده در هوای کمی هم زده برای تشکیل فریت دنبال می شود. نرمال سازی معمولاً برای شمش ها قبل از کار و روکش های فولادی قبل از سخت شدن اعمال می شود. نرمال سازی باعث کاهش سختی و افزایش شکل پذیری می شود و معمولاً پس از افزایش ناخواسته سختی و کاهش شکل پذیری در سایر فرآیندها استفاده می شود.
آنیل کردن Annealing
در این فرآیند، ماده فراتر از نقطه بحرانی بالایی خود (دمای بالاتری که آستنیت تشکیل می‌شود) گرم می‌شود، در آنجا خیس می‌شود و سپس با سرعت آهسته سرد می‌شود. این فرآیند عمدتاً برای کاهش تنش های داخلی، نرم کردن و پالایش ساختار دانه فلزات استفاده می شود. این باعث تغییر در خواص مکانیکی و الکتریکی فلز می شود. از مزایای آنیلینگ می توان به بهبود قابلیت ماشین کاری، سهولت کار سرد و افزایش پایداری ابعادی اشاره کرد. این فرآیند معمولاً برای فولادها و آلیاژهای فولادی استفاده می شود
بازپخت یک فرآیند عملیات حرارتی است که باعث تغییر خواص فیزیکی و گاهاً شیمیایی یک ماده برای افزایش شکل‌پذیری و کاهش سختی برای کارایی بیشتر آن می‌شود.
فرآیند بازپخت نیاز به ماده بالاتر از دمای تبلور مجدد آن برای مدت زمان معینی قبل از سرد شدن دارد. سرعت سرد شدن بستگی به انواع فلزات در حال بازپخت دارد. به عنوان مثال، فلزات آهنی مانند فولاد معمولاً در هوای ساکن تا دمای اتاق خنک می شوند، در حالی که مس، نقره و برنج می توانند به آرامی در هوا خنک شوند یا به سرعت در آب خاموش شوند.
فرآیند گرمایش باعث مهاجرت اتم ها در شبکه کریستالی و کاهش تعداد نابجایی ها می شود که منجر به تغییر شکل پذیری و سختی می شود. مواد عملیات حرارتی شده با سرد شدن دوباره کریستال می شوند. اندازه دانه کریستال و ترکیب فاز به سرعت گرمایش و سرمایش بستگی دارد و اینها به نوبه خود خواص مواد را تعیین می کنند.
کار سرد یا گرم قطعات فلزی پس از بازپخت، ساختار مواد را یکبار دیگر تغییر می دهد، بنابراین ممکن است برای دستیابی به خواص مطلوب، عملیات حرارتی بیشتری لازم باشد.
با این حال، با دانش ترکیب مواد و نمودار فاز، عملیات حرارتی می‌تواند فلزات را نرم کرده و آنها را برای کارهای بعدی مانند شکل‌دهی، شکل‌دهی و مهر زنی و همچنین جلوگیری از شکست شکننده آماده کند.
عملیات همگن سازی
فرآیند عملیات حرارتی همگن سازی یکی از راه حل های ارائه شده توسط General Metal Heat Treating است. این فرآیند شامل حذف جداسازی شیمیایی از طریق عملیات حرارتی با دمای بالا است.
هموژنیزاسیون باعث بهبود انعطاف پذیری تکنولوژیکی آلیاژها، افزایش پایداری خواص مکانیکی و کاهش جهت آنها می شود. این نوع عملیات حرارتی جداسازی و مغزه‌بندی موجود در ریخته‌گری‌ها و سایر فلزات را جذب می‌کند و ساختار یکنواخت‌تری ایجاد می‌کند تا نیازهای خاص شما را برآورده کند. جنرال متال برای پاسخگویی به نیازهای عملیات حرارتی شما با تجهیزاتی که می‌توانند انواع مواد را در خود جای دهند و استانداردهای سخت صنعت را برآورده کنند، آماده شده است.
سخت کاری سطح Surface Hardening
این به عنوان سخت شدن مورد نیز شناخته می شود. این شامل بیش از دوجین درمان است که در آنها سطح ماده سخت می شود و یک “مورد” سخت ایجاد می کند در حالی که هسته سخت یا نرم باقی می ماند. این باعث بهبود مقاومت در برابر سایش برای قطعاتی مانند چرخ دنده، بادامک و آستین می شود. این فرآیند یکی از رایج ترین فرآیندها برای فولاد و آهن است.
سخت کاری Hardening
این فرآیند شامل گرم کردن مواد در بالای نقطه بحرانی، جایی که آستنیت تشکیل می‌شود، و به دنبال آن خنک‌سازی می‌شود. این ماده را می توان به سرعت در هوا، روغن، آب یا موارد دیگر خنک کرد. این فرآیند خنک‌سازی سریع به عنوان کوئنچ شناخته می‌شود و عموماً برای فولادهای ضدزنگ و با آلیاژ بالا، عمدتاً برای تولید مقادیر کنترل‌شده مارتنزیت در ریزساختار و افزایش سختی استفاده می‌شود . سخت شدن اغلب در چدن ها و فولادهای آلیاژ شده با فلزاتی مانند نیکل و منیزیم استفاده می شود.
Age Hardening
این فرآیند همچنین به عنوان سخت شدن رسوبی نیز شناخته می شود، این فرآیند سخت شدن با آلیاژ شدن با عناصری مانند مس، تیتانیوم یا آلومینیوم، استحکام بالایی در فلزات ایجاد می کند. این فرآیند به طور کلی برای فولادهای زنگ نزن با اثر افزایش مقاومت در برابر خوردگی و اکسیداسیون اعمال می شود.
سیکل های عملیات حرارتی
چرخه‌های پردازش حرارتی پذیرفته‌شده صنعت گاهی ممکن است منجر به زمان طولانی‌تر توسعه محصول، سطح زیر بهینه عملیات در بازده فرآیند پایین‌تر و مصرف انرژی بیشتر شود. مسائل مهندسی مهمی که باید در سیکل های عملیات حرارتی و حمام نمک در نظر گرفته می شود شامل انتخاب دمای آستنیته و زمان خیساندن، انتخاب نمک مناسب، تصحیح نمک، چرخه تمپر و اقدامات کنترل کیفیت می شود
همانطور که گفته شد عملیات عملیات حرارتی گام مهمی در ساخت ابزار دقیق، آموزش پایپینگ و آموزش پایپلاین است. کنترل مناسب در طول این عملیات برای به دست آوردن محصول با کنترل ابعادی دقیق و همچنین مقاومت در برابر سایش بالا ضروری است.
عملیات حرارتی رایج که در طول ساخت تجهیزات دقیق انجام می شود عبارتند از:
عملیات سخت کردن حمام نمک، که در آن اجزاء در یک کوره حمام نمک گرم می شوند و تا دمای اتاق خاموش می شوند.
پردازش برودتی برای تثبیت ریزساختار مارتنزیتی، و عملیات تمپر کردن برای به دست آوردن ترکیبی مطلوب از استحکام، سختی و چقرمگی.
رویکردی به طراحی چرخه عملیات حرارتی
سخت شدن فولاد با تبدیل فازهای فریت + پرلیت به فاز آستنیت با حرارت دادن و متعاقباً با تبدیل فاز آستنیت به فاز مارتنزیت با سرد کردن حاصل می شود. تحت فرآیندهای استاندارد، به دست آوردن یک ساختار 100٪ مارتنزیت تبدیل شده دشوار است. همیشه حداقل مقدار آستنیت حفظ شده در ساختار وجود خواهد داشت. مطلوب است که این آستنیت حفظ شده برای اطمینان از سختی کامل، بهبود چقرمگی و به حداقل رساندن اعوجاج در طول سرویس تبدیل شود.
تبدیل به آستنیت به گرمایش بالاتر از Ac3 برای فولاد هیپویوتکتوئیدی (با %C < 0.8) یا بالاتر از Ac1 برای فولاد هایپریوتکتوئیدی (با %C > 0.8) نیاز دارد. در طول عملیات کوئنچ بعدی، سرعت خنک‌سازی باید به اندازه کافی بالا باشد تا از تبدیل شدن به فازهای نرم‌تر مانند پرلیت و بینیت جلوگیری شود.
مسائل متالورژیکی مهم در طراحی یک چرخه سخت شدن برای فولادهای ابزار عبارتند از:
- انتخاب دمای آستنیزاسیون
- زمان خیساندن کافی برای همگن شدن حرارتی جزء
- انتخاب محیط خاموش کننده مناسب برای به دست آوردن سرعت خنک کننده مورد نیاز
- خنک کردن جزء تا دمای اتاق
- دما و زمان معتدل
با این حال، چندین جنبه عملی دیگر، مانند انتخاب نمک و حفظ خنثی بودن آن، برای سخت شدن موفقیت آمیز در مقیاس صنعتی باید مورد توجه قرار گیرد. این مسائل در بخش زیر به تفصیل بیان می شود.
درجه فولاد
شناسایی عیار فولاد مهمترین پارامتر برای طراحی سیکل سخت شدن است. درجه یک فولاد ابزار سخت کننده کم عمق است و میله هایی با قطر بیش از 0.5 اینچ به طور انتخابی سخت می شود و سطحی سخت و مقاوم در برابر سایش و یک هسته نرم و سخت ایجاد می کند. این ویژگی ها آن را برای بسیاری از ابزارهایی که در حین استفاده در معرض ضربه قرار می گیرند، مطلوب می کند. ماشین کاری خوبی دارد و به راحتی با آهنگری شکل می گیرد. درجه W2 به طور یکنواخت به عملیات حرارتی معمولی پاسخ می دهد و فولادی است که به طور گسترده برای اهداف بسیاری استفاده می شود.
انتخاب نمک برای فرآیند
هنگام انتخاب نمک برای یک برنامه خاص، مسائل زیر باید در نظر گرفته شود:
- دمای حرارت مورد نیاز قطعه فولادی باید در محدوده کاری نمک قرار گیرد.
- نقطه ذوب باید پایین باشد تا از گرم شدن طولانی مدت برای بارهای سنگین جلوگیری شود.
- نمک باید با رسانه های خاموش کننده سازگار باشد.
- سهولت شستشوی نمک از قطعه کار پس از عملیات حرارتی و تمایل نمک به رطوبت باید در نظر گرفته شود.
در حال حاضر، Accurate از نمک انحصاری عملیات حرارتی MNC-661 که توسط صنایع شیمیایی Matador، هند عرضه می‌شود، استفاده می‌کند. برگه مشخصات این نمک نشان می دهد که نقطه ذوب آن 1220 فارنهایت (660 درجه سانتیگراد) و محدوده کاری توصیه شده تا 1580 فارنهایت (820 تا 860 درجه سانتیگراد) است. با این حال، نیاز عملیات حرارتی در Accurate به 1832 F (1000 C) می رسد. استفاده از نمک بالاتر از دمای کاری توصیه شده می تواند منجر به اکسیداسیون نمک و همچنین افزایش احتمال اکسیداسیون و کربن زدایی در قطعه کار شود. بنابراین، باید یک جایگزین مناسب شناسایی شود.
نمک های مبتنی بر کلرید باریم به طور گسترده ای برای عملیات حرارتی حمام نمک فولادهای ابزار استفاده می شود.. برای فولاد گرید فرانک، نمک شماره 2 با 70% BaCl2 و 20% NaCl برای آستنیتیزاسیون توصیه می شود.
دمای حمام نمک و زمان خیساندن
کنترل مناسب دمای حمام نمک در محدوده آستنیته کردن مهم است، زیرا دمای حمام بسیار بالا منجر به رشد دانه می شود در حالی که دماهای پایین تر از تبدیل کامل پرلیت به آستنیت جلوگیری می کند.
دمای Ac1 برای این درجه از فولاد 1345 تا 1369 فارنهایت (732 تا 743 درجه سانتیگراد) است، بنابراین دمای آستنیته (دمای حمام) توصیه شده برای این درجه از فولاد باید در محدوده 1428 تا 1555 فارنهایت (775 تا 845 درجه سانتیگراد) باشد. برای اشکال پیچیده و قطعات بزرگتر، توصیه می شود قطعه کار را در دمای 1202 درجه فارنهایت (650 درجه سانتیگراد) برای کاهش تنش قبل از سخت شدن گرم کنید.
به عنوان بهترین روش، بررسی یکنواختی باید در حمام نمک قبل از شارژ بار در دمای عملیات حرارتی معین انجام شود. این بررسی ها معمولاً با نگه داشتن ترموکوپل ها در بالا، مرکز و پایین حمام انجام می شود. زمان خیساندن در حمام نمک باید برای گرم کردن قطعه کار از طریق مقطع آن کافی باشد و تبدیل فاز کامل را ممکن می کند. آستنیت کردن زمان های طولانی تر منجر به رشد دانه ها و دفع کربن در سطح می شود. زمان خیساندن توصیه شده در کوره حمام نمک 20 تا 25 ثانیه به ازای هر میلی متر ضخامت قطعه کار است که به معنی زمان نگهداری تقریباً 10 تا 30 دقیقه برای قطعات است.
تصحیح نمک
نمک های خنثی مورد استفاده برای آستنیته کردن فولاد در طول استفاده با اکسیدهای محلول و فلزات محلول آلوده می شوند. از آنجایی که تجمع این اکسیدها و فلزات محلول باعث اکسید شدن و کربن زدایی حمام به سمت فولاد می شود، لازم است به طور دوره ای حمام را اصلاح کرد. در مورد کوره های حمام نمک با الکترودهای غوطه ور، اصلاح روزانه حمام مورد نیاز است. برای هر 4 ساعت کار برای نمک های توصیه شده مبتنی بر کلرید باریم اصلاح شده باید با افزودن 125 گرم اسید بوریک (به ازای هر 100 کیلوگرم نمک) و قرار دادن یک میله گرافیتی 3 اینچی به مدت یک ساعت انجام شود.
معتدل کردن
تمپر کردن خواص فولاد ابزار سخت شده را اصلاح می کند و ترکیب مطلوبی از استحکام، سختی و چقرمگی را ایجاد می کند. به طور کلی، دو یا چند چرخه تمپر کردن کوتاه‌تر برای تبدیل کامل آستنیت باقی‌مانده و برای تلطیف مارتنزیت تازه تشکیل‌شده در طی سرد شدن پس از اولین چرخه تمپر توصیه می‌شود. فرآیند تلطیف مضاعف پیشنهادی برای فولاد گرید فرانک به مدت 45 دقیقه در دمای 392 فارنهایت (200 درجه سانتیگراد) نیاز دارد. فولادهای ابزار سخت شده با آب مانند این فولاد باید بلافاصله پس از سخت شدن، ترجیحاً قبل از رسیدن به دمای اتاق، برای جلوگیری یا به حداقل رساندن ترک خوردگی، حرارت داده شوند.
توصیه ها
خلاصه توصیه هایی که توسط تجزیه و تحلیل فرآیند و نتایج تجربی تعیین می شود در زیر آورده شده است:
مخلوط نمک 70% BaCl2 + 30% NaCl باید در دمای آستنیته 1508 فارنهایت (820 درجه سانتیگراد) و زمان خیساندن 15 دقیقه استفاده شود.
تصحیح نمک فوق باید هر چهار ساعت کارکرد با 125 گرم اسید بوریک به ازای هر 100 کیلوگرم نمک و با قرار دادن میله گرافیتی 3 اینچی در حمام به مدت 1 ساعت انجام شود.
بررسی یکنواختی دمای حمام باید قبل از بارگیری قطعه کار در دمای مورد نظر انجام شود.
قطعه کار باید قبل از حرارت دادن در کوره حمام نمک از رسوب تمیز شود.
قطعه کار باید به سرعت از حمام نمک به آب کوئنچ که در دمای کمتر از 95 فارنهایت (35 درجه سانتیگراد) نگهداری می شود، منتقل شود.
برای دستیابی به یکنواختی سختی، آب کوئنچ باید هم زده شود.
هنگامی که می توان قطعه را با دست نگه داشت، باید به سرعت به کوره تمپر منتقل شود و به مدت 45 دقیقه در دمای 392 فارنهایت (200 درجه سانتیگراد) نگهداری شود.
برای دستیابی به ثبات ابعادی بهتر، چرخه تلطیف باید تکرار شود.
قطعات باید در محلول 10 درصد وزنی NaOH در آب تمیز شوند و سپس با آب ساده شستشو شوند.
