تفاوت های جوشکاری نیگ و میگ

MIG  و TIG دو روش رایج و محبوب در دنیای جوشکاری با نام‌های مشابه هستند که هر دو از یک قوس و یک گاز محافظ استفاده می کنند. با وجود این شباهت این دوروش تفاوت ها و کاربرد های متفاوت از هم دارند که در این بخش به آن میپردازیم.

عمده تفاوت اصلی بین جوشکاری MIG و TIG در الکترودی است که استفاده می کنند MIG از یک الکترود جامد مصرفی استفاده می کند که بصورت مداوم توسط یک ترانس جوش تغذیه می شود در حالی که جوشکاری TIG از یک الکترود غیر مصرفی و یک سیم جوش بصورت تغذیه دستی برای ایجاد اتصال استفاده می کند.

برای درک درست این تفاوت ها ابتدا به نحوه عملکرد این رو روش میپردازیم همچنین میتوانید از آموزش جوشکاری استفاده نمایید

فرآیند MIG

گاز بی اثر فلزی Metal inert gas که به اختصار MIG نامیده میشود و برخی آن را gas metal arc welding جوش قوس فلزی گازی (GMAW) نیز می نامند.

به طور کلی در جوشکاری MIG از قوس نیمه اتوماتیک یا اتوماتیک برای جوش استفاده می شود؛ همچنین از یک الکترود سیم مصرفی  و یک گاز محافظ استفاده می کند که از طریق سرب به یک تفنگ جوشکاری یا همان تورچ تغذیه می شود.

از آنجایی که الکترود سیم به عنوان ماده پرکننده جوش نیز عمل می کند، قطر و ترکیب سیم جوش ها متفاوت بوده و به متغیرهایی مانند نوع فلز، ضخامت و پیکربندی اتصال بستگی دارد.

سیم الکترود روی قرقره‌هایی با اندازه‌های مختلف قرار می‌گیرد و جوشکار MIG آن را به مشعل می‌رساند که در آن مصرف می‌شود. بنابراین، یکی از تنظیمات کلیدی جوشکاری  MIG، سرعت تغذیه سیم (WFS) است که باید برای تامین مقدار مناسب فلز جوش برای اتصال مورد نظر تنظیم شود.

همچنین گاز محافظ مورد استفاده اغلب ترکیبی از 75 درصد آرگون و 25 درصد کربن دی اکسید است. این ترکیب باعث افزایش نفوذ جوش و کاهش تخلخل می شود. اما بسته به نوع جوشکاری و سایر متغیرها، گاز محافظ و درصد آن نیز می تواند متفاوت باشد.

کاربردهای جوشکاری MIG

مواقعی وجود دارد که جوشکاری MIG بهترین انتخاب شما خواهد بود برخی از مواردی که می توانید از جوشکاری MIG استفاده کنید عبارتند از:

• قطعه کار ضخیم تر
• جوشکاری در زمانهای طولانی تر
• موقعیت های دشوار
• تولید زیاد
• جوشکاری با تجربه کمتر

فرآیند TIG

Tungsten inert gas (گاز بی اثر تنگستن )که بصورت اختصار (TIG) نامیده میشود که گاهی اوقات به عنوان جوشکاری قوس تنگستن گاز (GTAW) و همچنین بدلیل استفاده از گاز آرگون، جوش آرگون نیز شناخته می شود.

در فرآیند جوشکاری TIG نیز از قوس الکتریکی برای انجام جوشکاری استفاده می شود اما یک تفاوت کلیدی بین جوشکاری MIG و TIG این است که از یک الکترود تنگستن غیر مصرفی و یک ماده پرکننده قابل مصرف جداگانه استفاده می کند.

شما باید به صورت دستی یک الکترود از مواد پرکننده را با دست دوم خود وارد حوضچه مذاب جوش کنید و از طرفی الکترود تنگستن غیرقابل مصرف یک قوس تولید می کند.

درست مانند الکترود سیم مصرفی MIG، ترکیب و اندازه الکترود پرکننده TIG بسته به جوش خاصی که انجام می دهید متفاوت است.

گاز محافظ جوشکاری TIG معمولاً 100% آرگون است که باعث تشکیل اکسید تنگستن می شود و این اکسید تنگستن، الکترود  را خیلی سریع تر فرسوده کرده و همچنین اکسید را به قطعه کار جوشکاری وارد میکند.

در این روش اغلب یک پدال پایی دارید تا هنگام جوشکاری، آمپراژ را تغییر دهید و این بدان معنی است که شما می توانید حرارت را در حین جوشکاری تغییر داده و کنترل بسیار دقیقی بر گرمای وارد شده به فلز داشته باشید.

کاربردهای TIG

جوشکاری TIG در موارد زیر انتخاب بهتری خواهد بود:

• قطعه کار نازک
• جوشکارهای با تجربه
• فلزات غیر آهنی
• جوشکاری در محل ثابت
• جوشکاری در پروژه های کوتاه مدت
• ظرافت و ظاهر یکدست

تفاوتهای جوشکاری تیگ و میگ

همانطور که در توضیح مختصر این دو فرآیند ذکر شد، تفاوت های عمده ای بین این دو نوع روش جوشکاری وجود دارد، در ادامه موارد مهمی که در آن این تفاوت ها چشمگیر است را بیان میکنیم:

استحکام جوش

جوشکارهای TIG یک قوس باریک و متمرکز تولید می کنند که در نفوذ به فلز بهتر است به همین دلیل بسیاری از جوشکاران، جوش های TIG را قوی تر ارزیابی میکنند و در عمل نیز شکستن جوش‌هایی با جوشکاری TIG انجام می‌شود سخت‌تر است.

همچنین بر اساس نفوذ مشاهده شده، مهره‌های جوش TIG دارای تعداد عیوب بصری کمتری هستند و این به این معنی است که جوش های TIG قوی تر هستند.

با این حال هر دو روش می توانند جوش های قوی و بادوام تولید کنند چرا که اقداماتی وجود دارد که می توان در جوشکاری میگ نیز استحکام بهتر و مطلوبی بدست آورد؛ اقداماتی نظیر برش یا سنگ زنی یک شیار V در یک اتصال قبل از جوشکاری که باعث افزایش نفوذ می شود، همچنین موقعیت خوب مشعل و سرعت حرکت می تواند به ایجاد یک جوش MIG قوی کمک کند. هنگامی که جوشکاری MIG به درستی انجام می شود، استحکام شیار جوشکاری شده با استحکام فلز پایه مطابقت دارد و حتی میتواند از آن فراتر باشد.

سرعت جوش

بطور کلی جوشکارهای MIG سرعت بهتری ارائه می دهند.

جوشکاری TIG جوش‌های تمیز و زیبا را تولید می‌کند، اما به نسبت گرانتر هستند. جوشکاران TIG به سادگی نمی توانند حوضچه جوش را حرکت دهند و میله پرکننده کافی را به سرعت یک جوشکار MIG تامین کنند. همچنین، هنگامی که جوشکارهای TIG در طول جوشکاری طولانی کار می کنند، مشعل ها بسیار داغ می شوند. این بدان معناست که به یک مشعل گران‌تر و پیچیده‌تر با سیستم خنک کاری نیازمندیم.

در مقابل، ماده الکترود پرکننده به طور خودکار با جوشکار MIG تغذیه می‌شود و قوس آن گردتر و گسترده‌تر است و گرما را بهتر دفع می‌کند.این ویژگی ها به جوشکار این امکان را می دهد که حوضچه را در هنگام کار با جوشکاری MIG سریعتر حرکت دهد و کار طولانی تری انجام دهد. به همین دلیل و سرعت بالای میگ، جوشکارهای با کیفیت MIG اغلب در کارگاه های صنعتی که نیاز به تولید بالا دارند، جوشکاری مناسب تری هستند.

گاز محافظ جوش

گازهای واکنشی که به طور طبیعی در ترکیبات هوا وجود دارند باعث ایجاد ناخالصی در جوش می شوند، یک گاز محافظ، گاز های واکنشی را از حوضچه جوش دور نگه می دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه میتوانید از دوره حفاظت کاتدیک استفاده نمایید. بنابراین گاز محافظ برای یک جوش با کیفیت مهم است. یکی دیگر از تفاوت های جوشکاری تیگ و میگ گازهای محافظی هستند که در طی این فرآیندهای جوشکاری استفاده میشوند؛ همانطور که در شرح دو فرآیند نیز اشاره شد جوش های TIG اغلب از گاز آرگون خالص استفاده می کنند چرا که الکترود تنگستن به گازهای واکنش پذیر مانند CO2 و اکسیژن حساس تر است، بنابراین گاز غیر واکنشی مانند آرگون ضروری است. با این حال، ترکیبی از آرگون با گازهای دیگر مانند هلیوم، نیتروژن یا هیدروژن نیز ممکن است برای کاربردهای خاص مورد نیاز باشد.

در مقابل، در جوشکاری MIG معمولاً از ترکیبی از آرگون و دی اکسید کربن (به عنوان مثال 75٪ آرگون، 25٪ CO2) استفاده می کنند. مقدار کم CO2 باعث نفوذ بهتر و تثبیت قوس می شود با این حال، گاز محافظ MIG برای کاربردهای خاص متفاوت است؛ به عنوان مثال، هنگام جوشکاری MIG آلومینیوم، باید از 100٪ آرگون استفاده شود، بعلاوه جوشکاری MIG با CO2 خالص نیز امکان پذیر است که ارزان ترهم است و نفوذ جوش را افزایش می دهد اما معایبی نیز دارد.

یکی از موارد مهمی که هنگام استفاده از گاز محافظ باید به آن دقت شود تنظیم درست میزان جریان است چرا که  جوش MIG معمولاً از 35 تا 50 فوت مکعب گاز در ساعت استفاده می کند. اما جریان گاز محافظ جوشکاری تیگ 15 تا 25 فوت مکعب درساعت است.

ظاهر و یکدستی محل جوش

مهره جوش هایی که به درستی توسط جوشکاری TIG ایجاد میشوند از نظر ظاهری تمیز و یکدست هستند و به ندرت پاشیدگی دارند و معمولا فقط به یک پولیش سبک نیاز دارند بنابراین در مواردی که قطعه ی جوشکاری شده پولیش و یا رنگ نمیشود مانند اغلب قطعه های آلومینیوم و فولاد ضد ، معمولا از جوشکاری TIG استفاده می شود

البته این بدان معنا نیست که جوش های MIG ظاهر مناسبی ندارند؛ یک جوشکار باتجربه می تواند با جوشکاری MIG مهره هایی با ظاهر زیبا بسازد؛ بعلاوه در بسیاری از پروژه ها نیازی به ظاهر تمیز جوشکاری نیست بعنوان مثال جوش های فولادی اغلب روکش می شوند، بنابراین ظاهر جوش از اهمیت کمتری برخوردار است؛ به همین دلیل جوشکاری قطعه فولادی که قرار است رنگ شود به روش میگ انجام میپذیرد.

فلزات قابل جوش

فولاد ضد زنگ

برخلاف فولاد نرم، فولاد ضد زنگ (Stainless steel) در فرآیند جوشکاری به طور قابل توجهی افزایش دما پیدا میکند؛این افزایش دما باعث تاب خوردگی آن و تغییر شکل در اثر سرد شدن مجدد میشود و این امر بازخوردهای منفی بسیاری از جمله در مباحث مرتبط با  آموزش پایپینگ خواهد داشت.

این امر جوشکاری فولاد ضد زنگ را به خصوص برای جوشکاران تازه کار دشوارتر می کند؛ در جوشکاری TIG این امکان فراهم است که گرما با یک پدال پا تنظیم و در نتیجه حرارت وارده به قطعه کنترل شود. به‌ علاوه جوش‌های TIG به دلیل قوس محکم و متمرکز دارای نقطه جوش باریک و دقیق هستند و این باعث می شود برای قطعه های فولاد ضدزنگ نازک انتخاب خوبی باشند. بنابراین به دلایل متعدد، از جمله ظاهر نهایی، بیشتر جوش های فولاد ضد زنگ با استفاده از جوشکاری TIG انجام می شود.

هنگام جوشکاری فولاد زنگ به روش تیگ بهتر است گاز محافظ آرگون، ترکیبی از آرگون با هلیوم و یا نیتروژن باشد؛ اما بسته به آلیاژ خاصی که جوش داده می شود، گاز محافظ می تواند متفاوت باشد.

با این حال در مواقعی اگر به سرعت تولید بالا، جوشکاری خارج از موقعیت یا کار با اتصال پیچیده نیاز باشد، ممکن است جوشکاری MIG مناسب تر باشد.

آلومینیوم

آلومینیوم نیز گرما را به خوبی هدایت می کند، از طرفی دیگر یک لایه طبیعی از اکسید آلومینیوم روی آلومینیوم  بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض هوا تشکیل می شود و این کار قوس را مختل می کند. هر دوی اینها جوشکاری آلومینیوم را سخت تر می کنند.

بنابراین، کنترل گرمای خوب و مراقبت برای ایجاد محل جوش مناسب، و همچنین قوسی که بتواند اکسید آلومینیوم را قطع کند، ضروری است. برای کنترل گرمای  موادی مانند آلومینیوم، کنترل دقیق ارائه شده با پدال پایی TIG راهکار مناسبی است.

همچنین در جوشکاری تیگ از یک جریان متناوب (AC) استفاده میشود که برخلاف جوشکاری DC،  لایه مزاحم اکسید آلومینیوم موجود در سطح را بخوبی تمیز می کند. در نتیجه تیگ انتخاب خوبی برای جوشکاری آلومینیوم است.

همانند فولاد ضد زنگ، آلومینیوم اغلب بدون پوشش باقی می ماند و این بدان معناست که ممکن است برای دستیابی به ظاهر دلخواه، به مهره های TIG  تمیز و منظمی نیاز باشد.

مطابق حالت قبلی با جوشکاری MIG ، آلومینیوم را نیز می توان جوشکاری کرد اما قطعه کار بیشتر مستعد آلودگی گازهای جوی و نقص های ناشی از مقدار کمی کثیفی یا رطوبت است. بنابراین، باید فلز را به خوبی تمیز و آماده کنید و مطمئن شوید که سیم آلومینیومی تغذیه شما تازه، تمیز و خشک است.

یکی دیگر از مسائل مربوط به جوشکاری آلومینیوم MIG این است که شما با مشکلات تغذیه سیم آلومینیومی نرم به مشعل برخورد خواهید کرد. به همین دلیل برخی ازتورچ قرقره ای برای به حداقل رساندن مشکلان تغذیه جریان و پیچیدگی سیم استفاده می کنند.اما هنگامی که تمام اقدامات احتیاطی و جانبی لازم انجام شود، می توان با استفاده از جوشکاری MIG، فرایند جوشکاری سریعتری داشت.

دشواری در یادگیری

برای جوشکاری TIG باید مشعل را با یک دست حرکت دهید و با دست دیگر سیم جوش را تغذیه کنید. همچنین، شما اغلب آمپراژ خود را در حین جوش با یک پدال پای جداگانه کنترل می کنید. تسلط بر همه این حرکات همزمان نیاز به تمرین بالا دارد.

نکته ی مهم بعدی این است که فلز باید به دقت تمیز و آماده شود، اگر گوشه های کار را برش دهید اتصالات ضعیف یا حتی شکست خورده دست تحویل خواهیدگرفت؛ اما هنگامی که به درستی انجام شود مهره های با کیفیتی ایجاد می کند.

به این دلایل، جوشکاری TIG پیچیده تر است و زمان بیشتری برای یادگیری نیاز دارد بنابراین جوشکاری تیگ نسبت به میگ معمولا نیاز به افراد حرفه ای و متخصص تر دارد .

در جوشکاری MIG پدال پایی برای کنترل وجود ندارد و سیم جوش خودکار توسط دستگاه تغذیه می شود، به علاوه، جوشکارهای MIG برای مواد ضخیمتر کارکرد بهتری از TIG دارند و  شما می توانید همه کارها را تنها با یک دست انجام دهید؛ همچنین کاربرد میگ کلی تر است و یادگیری راحت تر آن میتواند طیف وسیعی از کارها را ساپورت نماید.

هزینه

ماهیت کند جوشکاری TIG و نرخ رسوب پایین تر آن، هزینه TIG را برای هر فوت مهره جوش گران تر می کند، همچنین برای انجام کار به یک جوشکار باتجربه نیاز است که هزینه دستمزد بیشتری دارد در نتیجه هم مواد مصرفی و هم هزینه اولیه یک جوشکار TIG معمولاً بالاتر است

در مقابل، یک واحد جوش MIG معمولاً هزینه کمتری نسبت به جوشکار TIG دارد. علاوه بر این، مزیت سرعت جوش MIG باعث می شود که هزینه هر فوت مهره جوش آن نیز کمتر شود. همچنین در مقایسه با جوشکاری TIG، به کار آماده سازی کمتری نیاز است. به این دلایل، جوش های MIG همیشه با هزینه کمتری نسبت به جوش های TIG تولید می شوند.