بررسی ﺁمارهای دقیق حریق ﺗوسط کشورهای پیشرفته نشاﻥ میدهد بیش اﺯ ۷۵ درﺻد حریقها قابل پیشبینی و پیشگیری میباشد. با ﮔسترﺵ علم، فناوری و ﺗکنولوﮊیهای جدید هموارﻩ جهت روبه رو شدﻥ با حریق بایستی به جدیدﺗرین سیستمهای اعلام و اطفاء حریق دسترسی داشته باشیم. امروﺯﻩ اﺯ سیستمهای اعلام حریق به طور ﮔستردﻩ در ساﺧتماﻥها و اماکن مسکونی و اداری و ﺻنعتی استفادﻩ میشود، ﺗا در مواقع بروﺯ آتش سوزی به موقع به ساکنین ساﺧتماﻥ اطلاع دادﻩ شود و اﺯ بروﺯ ﺧساراﺕ ناشی اﺯ آتش سوزی جلوﮔیری شود. در این مقاله ما به ﺻورﺕ اجمالی به معرفی انواع سیستمهای اطفا حریق و ﺗجهیزاﺕ ﺁﻥها در موقعیتهای مکانی مختلف پرداخته و نقش غیرقابل انکار سیستم اعلام حریق در ایمن سازی ساﺯﻩها و … را نشاﻥ دادیم.
برای ثبت نام و شرکت در دوره آموزش اطفا حریق در نوین پارسیان کلیک نمایید
اهمیت مقابله و دفع آتش سوزی
آتش سوزی جنبه عمومی دارد و در هر جا و برای هرکس امکاﻥ اﺗفاﻕ دارد و اغلب سبب تحمیل خساراﺕ سنگین مالی و ﺗلفاﺕ و جراحاﺕ جانی است؛ اما در صورﺕ استفادﻩ صحیح اﺯ ادواﺕ و ﺗجهیزاﺕ ﺁﺗشنشانی عصر حاﺿر و ﺁموﺯﺵ و ﺗمرین واقعی، کافی و مداوم میﺗواﻥ خساراﺕ و ﺗلفاﺕ حریقهای ﻏیرقابلپیشبینی را نیز به طرﺯ ﭼشمگیری کاهش دهد . بر همین اساﺱ سیستمهای اعلام حریق اﺗوماﺗیک به طور ﮔستردﻩای در سایتهای مسکونی و صنعتی مستقر شدﻩاند.
انواع سیستم های اطفا حریق
با توجه به مسائل و استفاده‌های مختلف، انواع متفاوتی از سیستم های هشدار و اطفای حریق طراحی و اجرایی شده اند. در ادامه به دسته های مختلف آنها می‌پردازیم.
سیستم اعلام حریق انفرادی
سیستمی اســت که وقوع ﺁﺗش را در محل ﺁﻥ حس میکند و در همــاﻥ محل با ﻻمپ ﭼشمکﺯﻥ و صدای ﺁﮊیر اعلام میکند.
سیستمهای اعلام حریق مرکزی
در این سیستمها در همــاﻥ لحظاﺕ اولیه حریق، محل ﺁﻥ شناســایی و اطلاعاﺕ به ﺗابلوی کنترﻝ مرکزی ارساﻝ میﮔردد و ﺗوسط ﺁﮊیر، ســاکنین اﺯ بروﺯ حریق مطلع میشوند. همﭽنین به وسیله ﺗلفن به مرکز ﺁﺗشنشانی خبر دادﻩ میشود. در این نوع اﺯ سیستمهای اعلام حریق، قسمتهایی اﺯ ساختماﻥ جهت نصب ﺁشکارساﺯها و شستیها در نظر ﮔرفته میشود و سیستم اصلی در یک محل مشخص و کاملا در دسترﺱ نصب میﮔردد، به طوریکه در صورﺕ وقوع آتش سوزی در محل یکی اﺯ ﺁشکارساﺯها سیستم اعلام حریق به صدا میﺁید و محل ﺁﻥ را اﺯ طریق ﻻمﭙی که روی دســتگاﻩ مرکزی روشن میشود، اعلام میکند. سیستمهای اعلام حریق مرکزی به دو دســته ﺗقسیم میشوند.
سیستمهای دستی
در سیستمهای دستی، شستی اعلام حریق ﺗنها وسیله اعلام حریق است. درواقع کار ﺗشخیص حریق در اینﮔونه دستگاﻩها، فقط به انساﻥ سپردﻩ شدﻩ است و در مکاﻥهایی که انساﻥ حضور ندارد، کاربردی نخواهد داشت.
سیستمهای اﺗوماﺗیک
اینها، برخلاﻑ سیستمهای دستی، وابستگی کمتری به ﺗشخیص انساﻥ دارند. به صدا درﺁوردﻥ ﺁﮊیرهای خطر، روشن نمودﻥ ﺗابلوهای خروﺝ اﺿطراری، ﺗماﺱ خودکار با ﺁﺗشنشانی محلی، فعاﻝساﺯی سیستم اطفای حریق خودکار، قفلکردﻥ یا اﺯ حالت قفل خارﺝ کردﻥ درهای محلهایِ مختلف (مانند در خروجیهای اﺿطراری) همگی اﺯ مواردی است که ﺗوسط سیستمهای اعلام حریق اﺗوماﺗیک انجام میشود. سیستمهای اﺗوماﺗیک نیز دارای دو نوع‌اند:
متعارﻑ (Conventional)
در سیستمهای متعارﻑ مسیرهای سیمکشی به صورﺕ شعاعی یا خطی (رادیاﻝ) است و کلیه ﺗجهیزاﺕ (ﺁشکارساﺯها و شستیها) یک منطقه اﺯ محل ﺗحت پوشش سیستم اعلام حریق به وسیله دو سیم به هم وصل میشوند و سپس به ﺗابلوی کنترﻝ مرکزی متصل میﮔردند. در صورﺕ بروﺯ حریق، علاوﻩ بر روشن شدﻥ ﻻمپهای منطقه آتش سوزی، ﺁﮊیرهای ﺗابلوی مرکزی نیز به صدا درمیﺁیند.
ﺁدرﺱ پذیر (addressable)
برای شرکت در دوره آموزش طراحی سازه در نوین پارسیان کلیک نمایید
سیستم اعلام حریق ﺁدرﺱ پذیر، نوع جدیدﺗر سیستمهای اعلام حریق است که علاوﻩ برداشتن رفتار هوشمندانه در کشف حریق، دارای سرعت باﻻ در اطلاعرسانی پس اﺯ کشف حریق است. در این نوع سیستمها ﺗابلوی کنترﻝ مرکزی اﺯ یک یا ﭼند حلقه ، جهت کنترﻝ ﺁشکارساﺯها، شستیها و ﺯنﮓها استفادﻩ میکند. در این سیستمها، علاوﻩ بر اینکه میﺗواﻥ منطقهای را که در ﺁﻥ حریق اﺗفاﻕ افتادﻩ است ﺗشخیص داد میﺗواﻥ دقیقا عنصری که حریق را ﺗشخیص دادﻩ است معین کرد و محل دقیق حریق را مشخص نمود. همﭽنین میﺗواﻥ خبردهندﻩهایی را که مربوﻁ به ﺁﻥ محل است فعاﻝ نمود.
تجهیزاﺕ سیستم اعلام حریق
سیستم اعلام حریق به صورت کلی به اجزای ﺯیر ﺗقسیم میشوند:
-
- تجهیزاﺕ ﺗشخیص حریق (ﺁشکارساﺯها)؛
- تجهیزاﺕ اعلام‌کنندﻩ حریق شامل فلاشرها، ﺁﮊیرها، ﺯنﮓها و… هستند.
- کابلها؛
- ﺗابلوی کنترﻝ مرکزی که وﻇیفه ارﺗباﻁ بین ﺁشکارساﺯها و وسایل اعلام حریق را به عهدﻩ دارد.
تجهیزاﺕ سیستم ﺗشخیص حریق (ﺁشکارساﺯها)
ﺁشکارساﺯها وسایل الکترونیکیای هستند که در شکلها و طرحهای مختلف و معموﻻً به رنگ سفید، ﺗولید میشوند و در محلهای مناسب ساختماﻥ به صورﺕ سقفی یا دیواری نصب میﮔردند. وﻇیفه ﺁﻥها ﺗشخیص حریق و اعلام ﺁﻥ به ﺗابلوی کنترﻝ مرکزی است.
ﺁشکارساﺯ دودی (Smoke Detector)
این ﺁشکارساﺯها به صورﺕ سقفی نصب میشوند و دارای محفظهای هستند که بعد اﺯ پر شدﻥ اﺯ دود ﺗحریک میشوند و با ﺗﻐییر جریاﻥ به ﺗابلوی کنترﻝ مرکزی اعلام حریق مینمایند و دارای سه نوع اند:
ﺁشکارساﺯ دودی یونیزاسیوﻥ (Ionization)
این ﺁشکارساﺯها دارای عنصر ﺗشعشع کنندﻩ رادیواکتیوند. در اﺛر عبور اشعه رادیواکتیو اﺯ هوای داخل محفظه و یونیزﻩ کردﻥ ﺁﻥ، مقداری جریاﻥ عبور میکند. در مواقعی که دود به این محفظه داخل میشود، جریاﻥ عبوری ﺗﻐییر میکند و باعث اعلام حریق میشود. به دلیل حساسیت ﺯیاد در برابر دود، در مکاﻥهایی که حجم ﺁﺗش ﺯیاداست و دود کم ایجاد میشود اﺯ این ﺁشکارساﺯها استفادﻩ میکنند.
ﺁشکارساﺯ دودی نوری (Optical)
دود ﺗولیدشدﻩ وارد محفظه میشود و بر روی شدﺕ نوری که اﺯ داخل محفظه ﺁشکارساﺯ میﮔذرد ﺗﺄﺛیر میﮔذارد. درنتیجه سلوﻝ نوریای که در داخل ﺁشکارساﺯاست با کم شدﻥ نور ﺗحریک میشود و اعلام حریق میکند. به این نوع ﺁشکارساﺯها، ﺁشکارساﺯ فتوالکتریک نیز ﮔفته میشود. در محلهایی مانند انبار مواد پلاستیکی که در هنگام بروﺯ حریق، دود ﻏلیظی ﺗولید میشود و آتش سوزی به ﺁهستگی انجام میﮔیرد، استفادﻩ اﺯ این نوع ﺁشکارساﺯ مناسب است.
ﺁشکارساﺯ دودی اشعهای (Beam Detector)
این ﺁشکارساﺯ دارای یک قسمت فرستندﻩ (TX) نور مادوﻥقرمز هستند که اشعهای به سمت ﮔیرندﻩ (RX) میفرستد. دستگاﻩ ﮔیرندﻩ نور مادوﻥقرمز با مقایسه درصد انتشار و درصد جذﺏ نور (درصورﺗیکه درصد اشعه جذﺏشدﻩ کم باشد) متوجه وجود دود میشود. در مواردی که بخواهیم مکاﻥ وسیع، باﺯ یا با ارﺗفاع ﺯیاد (مانند اماکن مذهبی، انبار کاﻻ، سالن موﺯﻩ و بناهای ﺗاریخی، ﮔمرک، سالن پذیرایی بزرﮒ، سالن یک کارخانه، سالن ورﺯشی و …) را ﺗحت پوشش سیستم اعلام حریق قرار دهیم و نصب ﺁشکارساﺯهای معمولی مشکل یا ﻏیراقتصادی باشند اﺯ این نوع ﺁشکارساﺯها استفادﻩ میشود.
ﺁشکارساﺯ حرارتی (Heat Detector)
این ﺁشکارساﺯ دارای یک مقاومت حرارتی است که در اﺛر حرارﺕ حاصل اﺯ حریق، مقاومت ﺁﻥ تغییر میکند و باعث افزایش جریاﻥ شدﻩ و به تابلوی کنترﻝ مرکزی اعلام حریق مینماید. حساسیت ﺁشکارساﺯهای حرارتی اﺯ سایر انواع ﺁشکارساﺯها کمتر است، مثلا شعله باید به یکسوم ارتفاع سقف برسد تا این ﺁشکارساﺯ به کار افتد؛ بنابراین در جاهایی که ﺁتش ﺿعیفی سبب خسارﺕ ﺯیاد میشود، نباید اﺯ ﺁﻥها استفادﻩ کرد. نصب ﺁﻥها نیز به صورﺕ سقفی است و در دو نوع اراﺋه شدﻩاند :
ﺁشکارساﺯ حرارتی ﺛابت (FIX)
این ﺁشکارساﺯ در دمای معینی (مثلا ۵۵ درجه سانتیﮔراد) تحریک میشود ولی به افزایش عادی دمای هوا ناشی اﺯ دستگاﻩهای ﮔرمکنندﻩ، نور خورشید و… واکنش نشاﻥ نمیدهد. اﺯاینرو به ﺁﻥها ﺁشکارساﺯ حرارتی ﺛابت یا نقطهای نیز میﮔویند. در محلهایی که تﻐییراﺕ دما ناﮔهانی اتفاﻕ میافتد (مانند ﺁشپزخانه) اﺯ این نوع ﺁشکارساﺯها استفادﻩ میشود.
ﺁشکارساﺯ حرارتی افزایشی (Rate Of Rise)
این ﺁشکارساﺯ برای مقایسه مقدار افزایش دما ونشاﻥ دادﻥ واکنش به ﺁﻥ به کار میرود و در محلهایی که افزایش دما بهصورﺕ تدریجی اتفاﻕ میافتد (مانند موتورخانه) اﺯ ﺁﻥ استفادﻩ میرود. این نوع ﺁشکارساﺯ به ولومی برای تنظیم دما مجهز است.
ﺁشکارساﺯهای الکترونیکی جدیدی ساخته شدﻩاند که هم به صورﺕ ﺁشکارساﺯ حرارتی ﺛابت و هم ﺁشکارساﺯ افزایشی قابلاستفادﻩ هستند و به ﺁﻥها ﺁشکارساﺯهای ترکیبی ۱ ﮔفته میرود و قدرﺕ ﺁشکارساﺯی باﻻتری نسبت به دو نوع باﻻ دارند.
برای شرکت در دوره آموزش نرم افزارهای کنترل پروژه در نوین پارسیان کلیک نمایید
ﺁشکارساﺯهایی نیز ساخته شدﻩاند که شامل دو طبقهاند یکی به مانند دتکتورحرارتی و دیگری به مانند ﺁشکارساﺯ دودی عمل میکند و در محلهایی مانند اتاﻕهای بایگانی و کتابخانهها، که هنگام حریق هم امکاﻥ ایجاد دود و هم حرارﺕ هست، به کار میروند. به این نوع ﺁشکارساﺯها، ﭼندکارﻩ یا مولتی ﮔفته میرود.
ﺁشکارساﺯ شعله ای (Flame Detector) یا (Ultra Violet Infrar)
این ﺁشکارساﺯ با استفادﻩ اﺯ حسگر ﮔیرندﻩ اشعه ماوراءبنفش، شعله ﺁتش یا اشعه مادوﻥقرمز را تشخیص میدهد و طی ﭼند ﺛانیه اعلام حریق مینماید. ﺯماﻥ پاسﺦ ﺁﻥ حدود ﭼند ﺛانیه است و ﺁتش را بسیار سریع تشخیص میدهد. این دستگاﻩ در دو نوع قابل نصب برای فضای داخلی و فضای خارجی عرﺿه شدﻩ است. این ﺁشکارساﺯها باید در خط دید محوطهای که پوشش خواهند داد نصب شوند. ﺁشکارساﺯهای شعلهای اﻏلب برای پوشش فضاهای باﺯ بزرﮒ با سقفهای خیلی بلند یا بدوﻥ سقف جمع کنندﻩ دود به کار میروند. ﺁشکارساﺯ قیاسی نوع کاملتر این ﺁشکارساﺯهاست که به شعله هاﺋی که حتی دود همراﻩ دارند واکنش نشاﻥ میدهد.
ﺁشکارساﺯ گاﺯی (Gas Detector)
این ﺁشکارساﺯ برای تشخیص نشتی ﮔاﺯ و اعلام خطر قبل اﺯ به وجود ﺁمدﻥ حریق در محلهایی که ﮔاﺯهای قابل اشتعاﻝ وجود دارد، مورداستفادﻩ قرار میﮔیرد. این ﺁشکارساﺯ به صورﺕ دیواری یا سقفی نصب میروند و اﻏلب دارای ﺁﮊیر سرخود نیز هست و با باتری یا ولتاﮊ ۲۲۰ ولت تﻐذیه میشود. برخی اﺯ انواع این ﺁشکارساﺯها قادرند در صورﺕ کشف نشتی ﮔاﺯ به یک شیر ﮔاﺯ فرماﻥ بدهند و مسیر ﮔاﺯ را ببندند.
نقش تکنولوﮊی اعلام حریق بیسیم در ایمن سازی ساﺯﻩهای قدیمی
سیستمهای اعلام حریق سیمی، اﺯ سیمهای مقاوم در برابر حریق به منظور انتقاﻝ سیگناﻝ بین دتکتورها و کنترﻝ پنل مرکزی استفادﻩ مینماید، درحالیکه سیستمهای اعلام حریق بیسیم، سیگناﻝهای خود را اﺯ طریق یک فرکانس رادیویی ارساﻝ میکنند. سیستمهای بیسیم مزایای ﺯیادی نسبت به سیستمهای سیمی دارند. اﺯجمله میتواﻥ ﮔفت؛ سیستمهای بیسیم بسیار سریع و ارﺯاﻥ قابلنصب میباشند و ﭼوﻥ نیاﺯ به هیﭻﮔونه سیمکشی ندارند لذا اﺯ هزینههای ناشی اﺯ صدها متر کابل و سیم معاﻑ میشوند. در حاﻝ حاﺿر سیستمهای بیسیم ﮔراﻥتر اﺯ سیستمهای سیمی هستند ولی در موارد بسیار کاهش هزینههای سیمکشی و نصب و کاهش ﺯماﻥ راﻩانداﺯی میتواند سیستمهای بیسیم را در الویت قرار دهند. در سیستم بیسیم مسائل ناشی اﺯ کابلکشیهای ناخوشایند که منجر به اﺯ بین رفتن ﺯیبایی بصری در اماکن مسکونی و تجاری میﮔردد وجود ندارد و این سیستم بینیاﺯ اﺯ حفاری، لولهﮔذاری و کابلکشی میباشد.
با توجه به حذﻑ کابلکشی در سیستمهای بیسیم، خرابیهای ناشی اﺯ صدمه دیدﻥ کابلها به طور کامل حذﻑ و طوﻝ عمر سیستم و پایداری ﺁﻥ افزایش مییابد. با توجه به موارد مطرح شدﻩ مهمترین کاربرد سیستم اعلام حریق بیسیم برای اماکن تاریخی نظیر موﺯﻩها، مساجد، کلیساها و… ، اماکن با کاربری موقت نظیر کارﮔاﻩهای ساختمانی، سایتهای صنعتی درحاﻝتوسعه و ساختماﻥهای قدیمی فاقد هرﮔونه سیستم اعلام حریق نظیر ساختماﻥ پلاسکو میباشد.
سیستم اعلام و اطفاء حریق هواپیما و نقش ﺁﻥ در باﻻ بردﻥ امنیت
تمامی سیستمهای اعلام حریق و تجهیزاﺕ ﺁﻥها که بر روی هواپیما نصب شدﻩاند بر اساﺱ موقعیت قرارﮔیری و ریسک ﺁتش در ﺁﻥ سیستم دارای تکنولوﮊی خاﺹ خود میباشند، محل قرارﮔیری این سیستمها عبارﺕ است اﺯ:
-
- Engines/APU
- Cargo bay
- Passenger cabin
آتش سوزی در قسمت APU
سیستم اعلام و اطفاء حریق قسمت APU / Engines بسیار دقیق و استاندارد طراحی شدﻩ است و ﺯمانی به کار میﺁیند که سیستمهای دیگر با مشکلی برخورد کردﻩاند که درنتیجه ایمنی پرواﺯ به خطر میانداﺯد، در اینجا سنسورهایی که جهت تشخیص حریق در این قسمتها قرار ﮔرفتهاند وﻇیفه مهمی دارند. این سنسورها در دو نوع حرارتی (Thermal) و نوری (Optical) میباشند.
اطفاء حریق موتورها AUP و قسمت بار در خارﺝ اﺯ محفظه های خود قرار دارند و به وسیله لوله در صورﺕ نیاﺯ به محل ﺁتش منتقل میشوند. در برخی هواپیماها این لولهها تنها یک لوله نیستند و اﺯ ﭼند لوله برای انتقاﻝ مواد اﺯ محفظه ای که مواد اطفاء حریق در ﺁﻥ قرار دارند و معروﻑ به کپسوﻝ و یا بطری پر اﺯ نیتروﮊﻥ خشک فشردﻩ است.
آتش سوزی در قسمت بار
معموﻻً دﻻیل آتش سوزی در قسمت بار هواپیما مربوﻁ به شود به قطعاﺕ و ساختار خود هواپیما، در قسمت بار اﺯ سنسورهای شناسایی دود استفادﻩ میشود و در فضای باﺯ قسمت بار باید منتظر رسیدﻥ دود به سنسورهای شناسایی دود باشیم. در ﺯماﻥ آتش سوزی دود حاصل اﺯ ﺁﻥ به سمت باﻻ حرکت میکند و به قسمت سقف مخزﻥ بار میرسد و این جایی است که سنسورهای تشخیص دود قرار ﮔرفتهاند. این سنسورها به دو نوع سنسورهای تشخیص دود یونی و سنسورهای تشخیص دود فتوالکتریک تقسیم بندی میشوند.
آتش سوزی در قسمت کابین
احتماﻝ وقوع آتش سوزی در کابین مسافر و کابین خلباﻥ بسیار کم میباشد. در قسمت کابین و کاکپیت جهت خاموﺵ کردﻥ حریق کپسوﻝهای اطفاء حریق قابل حمل قرار دارند که با جدا کردﻥ ﺿامن ایمنی و فشار دادﻥ دسته ﺁﻥها قابلاستفادﻩ میباشند. این عمل فشار دادﻥ دسته باعﺚ سوراﺥ شدﻥ ﻻیه محافﻆ میشود و مایع داخل اﺯ فشار خارﺝ و به بیروﻥ راندﻩ میشود.
سیستم اعلام حریق هوشمند مبتنی بر شبکه عصبی و سیستمهای بویایی مصنوعی
سیستمهای بویایی مصنوعی، برای ﺁشکارساﺯی و ﺁنالیز علمی و ﺁماری بوهای متصاعد شدﻩ اﺯ مواد، مورداستفادﻩ قرار میﮔیرند. ایدﻩ اصلی در این سیستمها که بینی الکترونیکی ۱ نیز نامیدﻩ میشوند، تقلید و تکرار فرﺁیندهای ادراک بویایی انساﻥ میباشد.
بوها ترکیبی اﺯ ﮔاﺯهای مختلف هستند، لذا هر مادﻩ بودار در برخورد با قسمت حلکنندﻩ، الگوی مشخصی اﺯ خود بر جای میﮔذارد، که این الگو مجموعهای اﺯ پاسﺦ سنسورها به ترکیباﺕ ﮔاﺯی ﺁﻥ بوی خاﺹ میباشد. ” قسمت تشخیص بو ” یک سیستم تشخیص الگو است که بر اساﺱ نتایﺞ به دستﺁمدﻩ اﺯ قسمت حلکنندﻩ، بو را تشخیص میدهد. یکی اﺯ مهمترین تکنیکهای اراﺋه شدﻩ برای پیادﻩساﺯی این قسمت، شبکه های عصبی مصنوعی (ANN) ۲ است. سنسورهای MOGS مدﺕهاست به صورﺕ ﮔستردﻩای در کاربردهای مختلف بکار میرود، هر کدام اﺯ این سنسورها در پاسﺦ ﮔاﺯهای مختلف دریافتی، دارای خصوصیاﺕ مختص به خود میباشد، ﺯمانی که تعداد MOGS های ﺯیادی به صورﺕ یک ﺁرایه کنار هم قرار ﮔیرند توانایی تشخیص بو در ﺁﻥها بسیار باﻻ خواهد رفت. مهمترین قسمت این سنسورها الماﻥ اکسید فلزی میباشد که روی سطح سنسور وجود دارد وقتی این الماﻥ تا درجه حرارﺕ باﻻ و معینی حرارﺕ دادﻩ شود، اکسیژﻥ بر روی سطح کریستاﻝ مانند ﺁﻥ با بار منفی جذﺏ خواهد شد، واکنش بین بار منفی اﺯ سطح اکسید فلزی و ﮔاﺯ دیاکسید شدﻩ سبب تﻐییر مقاومتی سنسور میشود.
ساختار این سیستم شامل ﭼهار بخش اصلی میباشد. ﮔاﺯهای حاصل اﺯ حریق بر روی سنسورهای اکسید فلزی الگوی خاﺹ و منحصربهفردی بر جا میﮔذارد که پس اﺯ انتقاﻝ به حافظه اﺯ طریق میکروکنترولر جهت پرداﺯﺵ در یک شبکه عصبی فراخوانی میشوند و نتیجه حاصل بر روی نمایشگر نشاﻥ دادﻩ شدﻩ و در صورﺕ لزوم خروجی مربوطه را بر اساﺱ استاندارد NFPA فعاﻝ خواهد نمود.
عملکرد سیستم بویایی مصنوعی مبتنی بر شبکه عصبی ﺁمیخته با سنسورهای MOGS با تنها پنﺞ سنسور نشاﻥ میدهد میتواﻥ با استفادﻩ اﺯ خانوادﻩ بزرﮒتری اﺯ این سنسورهای ارﺯاﻥقیمت، توانایی سیستم را تا حد بسیار ﺯیادی باﻻ برد، قابلیت اطمیناﻥپذیری این ترکیب میتواند ما را اﺯ اعلامهای کاﺫﺏ سیستمهای موجود که فقط به تودﻩ دود حساﺱ میباشند رهایی بخشد.
نتیجهﮔیری
برای به حداقل رساندﻥ خطر حریق و صدماﺕ ﺁﻥ بر روی کلیه مکاﻥها خصوصا ﺁﻥهایی که اﺯلحاﻅ جانی و مالی اهمیت خاصی دارند مانند ساختماﻥها، هواپیما، مکاﻥهای تجمع عمومی و مکاﻥهایی که اشیاء قیمتی و میراﺙ فرهنگی در ﺁﻥها نگهداری میشود باید برنامه جامع و عملی حفاﻇت اﺯ حریق اجرا شود. محتوای برنامه باید شامل سعی در پیشگیری ایجاد ﺁتش، به بود ساختار ساختماﻥ در مقابل حریق، روﺵهای ﺁشکارساﺯی ﮔسترﺵ حریق ﺁمادﮔی پرسنل مخصوﺹ وﺿعیت اﺿطراری و تجهیز محل به وسایل مﺆﺛر اطفاء حریق باشد. تمام موارد مذکور برای ایمنی اﺯ حریق در مکاﻥهای حفاﻇت شدﻩ مهم میباشند. بسیار مهم است که اهداﻑ حفاﻇت موردنظر در هنگام آتش سوزی مشخص شود و برنامهای معین ﮔردد که طبق ﺁﻥ به این اهداﻑ برسند.
گردآوری: روح الله اسدی
