اصول طراحی اتصالات جوش در مخازن

مخازن تحت فشار صنعتی بسته به کاربردشان اهداف منحصر به فردی را انجام می دهند. با این حال، نیاز اساسی در کاربردها و صنایع یکسان است: مخازن تحت فشار باید دارای سیالات پرفشار، معمولاً بالای 15psi باشند. برای عملکرد ایمن، مخازن تحت فشار باید استانداردهای صنعتی سختگیرانه را رعایت کنند. به همین جهت عیوب جوش می تواند یکپارچگی اتصالات جوش داده شده مخزن تحت فشار را به خطر بیندازد و باعث خرابی شود.

در ایالات متحده، سازمان هایی مانند انجمن مهندسین مکانیک آمریکا (ASME) استانداردهای جوشکاری مخازن تحت فشار را برای اطمینان از کیفیت و یکپارچگی جوش برشمرده اند. درک اصول مهندسی بین المللی جوش مخازن تحت فشار و گزینه های اجرای آنها می تواند به صنایع کمک کند تا اطمینان حاصل کنند که این مخازن دارای مشخصات مورد نیاز برنامه هستند.

اصول جوشکاری مخازن تحت فشار به نوع مخازن تحت فشار در حال ساخت بستگی دارد. انواع مختلف مخازن تحت فشار اهداف منحصر به فردی را در طیف وسیعی از صنایع انجام می دهند. آنها را می توان در درجه اول طبقه بندی کرد:

در این مطلب قصد داریم به نحوه جوشکاری اتصالات در مخازن پر فشار بپردازیم.

مخازن ذخیره سازی

همانطور که از نام آن پیداست، مخازن ذخیره سازی در صنایعی مانند داروسازی، نفت و مواد شیمیایی برای ذخیره مایعات با طیف گسترده ای از فشار استفاده می شوند. اگرچه مواد مخزن معمولاً فولاد کربنی است، ممکن است از مواد داخلی و خارجی مختلف برای کمک به سازندگان برای حفظ کارایی هزینه در تولید مخازن تحت فشار استفاده شود. در هر صورت، توجه دقیق در جوشکاری مورد نیاز خواهد بود.

ظرفیت مخزن

خریدار باید حداکثر ظرفیت و سطح حفاظت بیش از حد (یا حجم) مورد نیاز را مشخص کند

حداکثر ظرفیت، حجم محصول در یک مخزن است زمانی که مخزن تا سطح مایع طراحی شده خود پر می شود

ظرفیت کاری خالص حجم محصول موجود در شرایط عملیاتی عادی است. ظرفیت خالص کاری برابر است با حداکثر ظرفیت) منهای حداقل حجم عملیاتی باقی مانده در مخزن، کمتر از سطح حفاظت بیش از حد (یا حجم) مورد نیاز

مخازن فرآیند

اینها برای ذخیره و پردازش مایعات در طول تولید طراحی شده اند. مخازن فرآیندی هدف خاصی را در صنعت انجام می دهند و ممکن است به لایه های ساختمانی مواد منفرد یا چندگانه نیاز داشته باشند.

اصول جوشکاری مخازن تحت فشار براد اساس استاندارد ASME

استاندارد ASME بویلر و مخازن تحت فشار (BPVC) راهنمایی هایی را برای ساخت ایمن انواع مخازن تحت فشار به صنایع ارائه می دهد. الزامات ساخت و ساز در بخش هشتم استاندارد مشخص شده است.

بخش 1: در اینجا راهنمایی کلی در مورد ساخت یک مخزن تحت فشار ارائه می شود که بتواند فشار داخلی و خارجی را از 15psi تا 3000psi تحمل کند. علاوه بر این، این بخش مصالح ساختمانی، روش های جوشکاری و محاسبه تنش ساده را توصیه می کند.

بخش 2: این بخش در مورد شرایط مختلف خدمات، الزامات مواد و راه حل های آزمایش غیر مخرب برای مخازن تحت فشار جوشکاری که می توانند تا 10000psi را تحمل کنند، بحث می کند.

بخش 3: دستورالعمل دقیق برای ساخت مخزن تحت فشار مورد نیاز برای تحمل فشار بیش از 10000 psi در این بخش ارائه شده است. همچنین الزامات تجزیه و تحلیل استرس اجباری و آزمایش غیر مخرب را بیان می کند. برای یاد گیری بهتر اصول طراحی مخازن تحت فشار و تجهیزات فرآیندی آموزش ابزار دقیق را دنبال کنید.

برای کمک به سازندگان در دستیابی به این استانداردهای جوشکاری مخازن تحت فشار، یک فرآیند جوشکاری خودکار و بهینه می تواند مفید باشد.

جوشکاری مخازن تحت فشار ثابت

ماهیت بحرانی مخازن تحت فشار روش جوشکاری را می طلبد که نتیجه ای ثابت و با کیفیت بالا ارائه دهد. سرهای جوش مداری خودکار می توانند کیفیت و یکنواختی لازم را که برای جوشکاری مخازن تحت فشار نیاز دارد، فراهم کنند. برای مخازن تحت فشار بزرگ یا کوچک، سرهای جوش خودکار AMI می توانند پارامترهای جوش پایدار مانند سرعت حرکت، سرعت تغذیه سیم، طول قوس و دمای قوس را در طول فرآیند معرفی کنند. سرهای جوش ما همچنین می توانند با آویزهای جوش از راه دور همکاری کنند تا به اپراتورها اجازه دهند تا از راه دور جوش را نظارت کنند و در حین حرکت و در حین شناسایی و حذف تغییرات در فرآیند، جوش را بهینه کنند.

قابلیت اطمینان سرهای جوش خودکار، صنایع را قادر می سازد تا اصول جوشکاری مخازن تحت فشار را برای بهبود ایمنی، کیفیت و بهره وری به طور موثر اجرا کنند.

در حال حاضر به طور کلی پذیرفته شده است که جوشکاری قوس الکتریکی را می توان در بسیاری از انواع فولادسازی کارآمدتر و اغلب اقتصادی تر از آنچه در سیستم پرچ ممکن بود استفاده کرد. برای اینکه این مزایا به حداکثر برسد، لازم است سازه برای جوشکاری طراحی شود. به عبارت دیگر، در تمام مراحل طراحی باید دقت شود تا ظرفیت تحمل تنش انواع مختلف اتصالات جوشی، رفتار آنها در شرایط بارگذاری مختلف و ویژگی های اساسی روش جوشکاری مورد توجه قرار گیرد. مفاصل را تولید کند.

جزء جدایی ناپذیر این متغیرها طراحی جوش است که نوع، اندازه و موقعیت آنها برای تولید موثرترین اتصالات جوشی مهم است.

استاندارد های جوشکاری مخازن

ساخت و ساز ذخیره سازی در ایالات متحده توسط استانداردهای صادر شده توسط موسسه نفت آمریکا (API) و انجمن ملی مهندسین خوردگی (NACE) اداره می شود. استانداردهای API مربوطه – API 650، API 620 و API 12D – به ترتیب بر مخازن جوش داده شده، مخازن جوش داده شده بزرگتر با فشار داخلی بالاتر، و ساخت و نصب مخازن جوش داده شده در میدان که بیشتر در تولید بالادست استفاده می شوند، کنترل می کنند. این سه استاندارد به طور کامل جوش مخازن ذخیره را پوشش می دهند. استانداردهای NACE MR0175 و MR0103 فقط به طور مماس به مخازن ذخیره جوشکاری مربوط می شوند.

استانداردهای API بسیار گسترده تر هستند، اما تمایل دارند یک محیط عملیاتی شیرین را در نظر بگیرند. ماده ای که آنها بیشتر به آن توجه دارند فولاد پر کربن است که در حین آهنگری کاملاً بدون اکسیژن کشته شده است. از آنجایی که فولادهای کربنی برخی از رایج ترین انواع فلزات جوش داده شده هستند، رعایت این استانداردها نسبتاً ساده و ساده است. API 620 خواستارترین استاندارد در بین این استانداردها است. این مخازن را پوشش می دهد که با فشار تا 15 PSI و در دمای کمتر از 250 درجه فارنهایت کار می کنند، با تمرکز روی جوش های لبه و لبه دار.

نکات مورد توجه در جوش کاری

در جوشکاری مخازن ذخیره سازی توجه به نکات زیر می تواند فرآیند جوش کاری بهتری ارائه دهد:

مدت زمان: مدت زمان مورد نیاز برای انجام یک جوش خودکار بسیار کمتر از زمان مورد نیاز برای فرآیند جوشکاری دستی است. این امر به ویژه در مورد جوش های با درز بلند و با حجم زیاد مورد نیاز در مخازن ذخیره روغن جوشکاری صادق است. فرآیندهای جوشکاری خودکار نیز به اپراتورهای کمتری در هر پروژه نیاز دارند.

کیفیت بالاتر: جوشکاری مداری خودکار مانند فرآیندهای جوشکاری دستی که به مهارت و تمرکز اپراتور بستگی دارد، در معرض خستگی اپراتور نیست. نتیجه یک جوش سازگارتر و با کیفیت بالاتر در کل درز جوش داده شده است.

مواد کمتر: یکی دیگر از مزیت های هزینه ای که نتیجه کیفیت و قوام جوش است، کاهش استفاده از مواد پرکننده و کاهش ضایعات مواد پرکننده و کار در نتیجه کار مجدد کمتر است. این صرفه جویی می تواند در طول یک پروژه با حجم بالا مانند ساخت مخازن ذخیره نفت به میزان قابل توجهی افزایش یابد.

مزایای واقعی مخازن ذخیره جوشکاری مداری زمانی آشکار می شود که این روش در محیط های عملیاتی ترش و فلزات آستنیتی چالش برانگیزتر و آلیاژهای مقاوم در برابر خوردگی موجود در آن محیط ها اعمال شود. فولاد ضد زنگ و آلیاژهای مقاوم در برابر خوردگی به طور قابل توجهی گرانتر از فولادهای کربنی هستند و به مهارت بسیار بالاتری برای جوشکاری نیاز دارند. هنگامی که فرآیند مداری روی این فلزات اعمال شود، سرعت تولید افزایش می‌یابد و صرفه‌جویی در هزینه‌ها افزایش می‌یابد. جوشکاری قوس تنگستن با گاز مداری (GTAW) به دلیل کیفیت جوش‌هایی که تولید می‌کند، تکرارپذیری جوش و صرفه‌جویی در هزینه‌های حاصل از جوشکاری صحیح این ماده در بار اول، بهترین روش برای جوشکاری Monel® یا Inconel® است. سیم GTAW Orbital به دلیل قوام اتوماسیون، انعطاف پذیری در موقعیت قطعه کار، رقیق شدن کم آلیاژ با آهن و مقرون به صرفه بودن، یکی از بهترین فرآیندها برای پوشش لوله ها با آلیاژهای مقاوم در برابر خوردگی در نظر گرفته می شود.

در کنار سرعت، ایمنی و قابلیت اطمینان در جوشکاری مخازن ذخیره بسیار مهم است. این مخازن باید استانداردهایی را برای جلوگیری از خوردگی، جلوگیری از نشت و حفظ یکپارچگی خود در طول زمان رعایت کنند. جوشکاری قوسی تنگستن گاز (GTAW) بالاترین کیفیت جوش را در بین هر فرآیند جوش قوس الکتریکی معمولی تولید می کند و انعطاف پذیری لازم برای استفاده در جوشکاری کارگاهی و میدانی را دارد. جوشکارهای مداری خودکار GTAW می‌توانند مخازن ذخیره‌سازی را بدون افت کیفیت به سرعت جوش می‌دهند.

مواد مورد استفاده

مواد مورد استفاده در ساخت مخازن باید با مشخصات ذکر شده در این بخش مطابق با تغییرات و محدودیت های ذکر شده در این استاندارد باشد. مواد تولید شده با مشخصاتی غیر از موارد ذکر شده در این بخش، ممکن است مورد استفاده قرار گیرند، مشروط بر اینکه این مواد دارای گواهی برای برآورده کردن تمام الزامات مشخصات مواد ذکر شده در این استاندارد باشد و استفاده از مواد توسط خریدار تأیید شده باشد. پیشنهاد سازنده باید مشخصات مواد مورد استفاده را مشخص کند.

هنگامی که مواد ورق و لوله جدید یا استفاده نشده را نتوان به طور کامل توسط سوابق رضایت بخش خریدار به عنوان مواد منطبق بر مشخصات ذکر شده در این استاندارد شناسایی کرد، می توان از این ماده یا محصول در ساخت مخازن تحت پوشش این استاندارد استفاده کرد. استاندارد فقط در صورتی که ماده آزمایشات مقرر در ضمیمه N را پشت سر بگذارد.

هنگامی که یک مخزن مطابق با الزامات این استاندارد با استفاده از مواد صفحه ای از فولادهای گروه-I تا گروه-IIIA طراحی می شود، سازنده مخزن مسئول هر گونه جایگزینی مواد پیشنهادی برای استفاده از فولادهای گروه-IV تا گروه-VI باید:

آ. تمام معیارهای طراحی اولیه را برای فولادهای گروه I با تنش کمتر تا گروه IIIA حفظ نماید.

ب تاییدیه قبلی کتبی خریدار را دریافت نماید.

ج. اطمینان حاصل کنید که تمام الزامات طراحی، ساخت، نصب و بازرسی برای مواد جایگزین شده، با استرس کمتر گروه-I از طریق مشخصات گروه IIIA برای مواردی از جمله، اما نه محدود به موارد زیر، مطابقت دارد:

1. خواص مواد و فرآیند تولید

2. سطوح استرس مجاز.

3. چقرمگی بریدگی.

4. روش های جوشکاری و مواد مصرفی.

5. کاهش استرس حرارتی.

6. جزئیات پیوست موقت و دائمی و

رویه ها

7. معاینات غیر مخرب.

د اطلاعات مربوطه را در اسناد ارائه شده به خریدار، از جمله بیانیه گواهی مبنی بر اینکه ماده جایگزین شده از هر نظر کاملاً مطابقت دارد درج کنید و کلیه سوابق دیگر تحت پوشش فرآیندهای کاری اعمال شده بر مواد مانند آزمایش ضربه، جوش را ارائه دهید. روش ها، معاینات غیر مخرب و عملیات حرارتی.

در مواردی که از مصالح ساختمانی استفاده می شود که دارای گواهینامه دو یا چند مشخصات مصالح هستند، مشخصات مصالح انتخاب شده برای محاسبات طراحی نیز باید به طور مداوم در اعمال سایر مقررات این استاندارد استفاده شود. خریدار باید از این انتخاب مطلع شود و تأییدیه ای دریافت کند که مواد به طور کامل با مشخصات مواد انتخابی از هر نظر مطابقت دارد.

 اطلاعات مربوطه را در اسناد ارائه شده به خریدار، از جمله بیانیه گواهی مبنی بر اینکه ماده جایگزین شده درج کنید، و کلیه سوابق دیگر تحت پوشش فرآیندهای کاری اعمال شده بر مواد مانند آزمایش ضربه، جوش را ارائه دهید. روش ها، معاینات غیر مخرب و عملیات حرارتی.

در مواردی که از مصالح ساختمانی استفاده می شود که دارای گواهینامه دو یا چند مشخصات مصالح هستند، مشخصات مصالح انتخاب شده برای محاسبات طراحی نیز باید به طور مداوم در اعمال سایر مقررات این استاندارد استفاده شود. خریدار باید از این انتخاب مطلع شود و تأییدیه ای دریافت کند که مواد به طور کامل با مشخصات مواد انتخابی از هر نظر مطابقت دارد.

به استثنای مواردی که مقرر شده است، صفحات باید با یکی از مشخصات ذکر شده مطابقت داشته باشند.

 مشروط به تغییرات و محدودیت های این استاندارد.

ورق برای پوسته، سقف و کف را می توان بر اساس ضخامت لبه یا بر اساس وزن [kg/m2 (lb/ft2)]، مطابق با استاندارد های مشخص شده سفارش داد.

ضخامت لبه سفارش داده شده نباید کمتر از ضخامت طراحی محاسبه شده یا حداقل ضخامت مجاز باشد.

وزن سفارش داده شده باید به اندازه کافی بزرگ باشد که ضخامت لبه را کمتر از ضخامت طراحی محاسبه شده یا حداقل ضخامت مجاز ارائه کند. چه از ضخامت لبه یا وزن استفاده شود، یک زیرشاخه بیش از 0.25 میلی متر (0.01 اینچ) از ضخامت طراحی محاسبه شده یا حداقل ضخامت مجاز قابل قبول است.

همه صفحات باید توسط اجاق باز، کوره الکتریکی یا فرآیند اکسیژن پایه تولید شوند. فولادهای تولید شده توسط فرآیند کنترل حرارتی مکانیکی (TMCP) می توانند مورد استفاده قرار گیرند، مشروط بر اینکه ترکیب شیمیایی و کنترل های یکپارچه تولید فولاد مورد قبول خریدار و سازنده باشد و مشروط بر اینکه خواص مکانیکی مشخص شده در حد مورد نیاز باشد. در صورتی که خریدار مشخص کرده باشد باید از فولاد مسی استفاده شود. میتوانید به نرم افزارهای کنترل پروژه مراجعه نمایید

صفحات پوسته به حداکثر ضخامت 45 میلی متر (1.75 اینچ) محدود می شوند مگر اینکه ضخامت کمتری در این استاندارد یا در مشخصات صفحه ذکر شده باشد. صفحات مورد استفاده به عنوان درج یا فلنج ممکن است ضخیم تر از 45 میلی متر (1.75 اینچ) باشند. صفحات ضخیم‌تر از 40 میلی‌متر (1.5 اینچ) باید نرمال‌سازی یا خاموش شوند، کشته شوند، به صورت دانه‌ریز درآیند، و ضربه آزمایش شوند.

تعاریف جوشکاری اتصالات در مخازن

اصول جوشکاری مخازن تحت فشار حتی زمانی که طراحی، مواد و هدف آنها ممکن است متفاوت باشد، پابرجاست. جوش ها باید کیفیت، استحکام و قابلیت اطمینان را در رسیدگی به طیف وسیعی از کاربردهای فشار بالا و پایین تضمین کنند.

بدین جهت ابتدا لازم است با انواع جوشکاری اتصالات آشنا شویم:

اتصال لب به لب دو جوش:

اتصال بین دو قسمت مجاور که تقریباً در یک صفحه قرار دارد که از دو طرف جوش داده می شود.

اتصال لب به لب تک جوشی با پشتی:

 اتصال بین دو قسمت مجاور که تقریباً در یک صفحه قرار دارند که فقط از یک طرف با استفاده از نوار یا مواد پشتی مناسب دیگری جوش داده می شود.

اتصال لپ دوتایی:

 اتصالی بین دو عضو همپوشانی که در آن لبه های همپوشانی هر دو عضو با جوش فیله جوش داده می شود.

اتصال لبه تک جوشی:

 اتصالی بین دو عضو روی هم قرار گرفته که در آن لبه همپوشانی یک عضو با جوش فیله جوش داده می شود.

جوش لب به لب:

جوشی که در یک شیار بین دو عضو متصل قرار می گیرد. شیارها ممکن است مربع، V شکل (تک یا دوتایی)، یا U شکل (تک یا دوتایی)، یا ممکن است یک یا دو اریب باشند.

جوش فیله:

 جوشی با سطح مقطع تقریباً مثلثی که دو سطح را در زوایای تقریباً قائم به هم می‌پیوندد، مانند اتصال لبه، اتصال سه راهی یا اتصال گوشه.

جوش پر:

 جوش فیله ای که اندازه آن برابر با ضخامت عضو نازکتر است.

جوش چسبی:

جوشی است که برای نگه داشتن قطعات جوش در تراز مناسب تا زمان جوش نهایی ساخته می شود.

اصول جوشکاری مخازن:

اندازه جوش:

اندازه جوش شیار باید بر اساس نفوذ اتصال (یعنی عمق پخ به علاوه نفوذ ریشه در صورت مشخص شدن) باشد.

اندازه یک جوش فیله با پایه مساوی باید بر اساس طول پایه بزرگترین مثلث قائم الزاویه متساوی الساقین باشد که می تواند در سطح مقطع جوش فیله حک شود. اندازه جوش فیله ای با پایه نابرابر باید بر اساس طول پایه های بزرگترین مثلث قائم الزاویه باشد که می تواند در سطح مقطع جوش فیله حک شود.

محدودیت در مفاصل:

جوش های چسبنده نباید دارای ارزش مقاومتی در سازه تمام شده در نظر گرفته شوند.

حداقل اندازه جوش های فیله باید به شرح زیر باشد:

در صفحات با ضخامت 5 میلی متر (3/16 اینچ)، جوش باید یک جوش پر فیله و در صفحات بیش از 5 میلی متر (3/16 اینچ) باشد. ضخامت، ضخامت جوش نباید کمتر از یک سوم ضخامت صفحه نازکتر در محل اتصال باشد و باید حداقل 5 میلی متر (3/16 اینچ) باشد.

اتصالات لبه تک جوشی فقط در صفحات زیرین و صفحات سقف مجاز است.

اتصالات لپ جوش داده شده، به عنوان جوش چسبیده، باید حداقل پنج برابر ضخامت اسمی صفحه نازکتر متصل شوند. با این حال، در اتصالات لبه دو جوشی، لپ نباید از 50 میلی متر (2 اینچ) تجاوز کند، و در اتصالات لبه تک جوشی، لپ نباید از 25 میلی متر (1 اینچ) تجاوز کند.

نمادهای جوشکاری:

نمادهای جوشکاری مورد استفاده در نقشه ها باید نمادهای انجمن جوشکاری آمریکا باشد.

مفاصل معمولی:

وجه پهن اتصالات V- یا U-but غیر متقارن ممکن است به انتخاب سازنده در خارج یا داخل پوسته مخزن باشد. پوسته مخزن باید طوری طراحی شود که تمام مسیرها واقعاً عمودی باشند.

اتصالات پوسته عمودی:

آ. اتصالات پوسته عمودی باید اتصالات لب به لب با نفوذ کامل و همجوشی کامل با جوش مضاعف یا وسایل دیگر حاصل شود که کیفیت یکسانی از فلز جوش رسوب‌شده در سطوح جوش داخلی و خارجی را برای برآورده کردن الزامات 5.2.1 و 5.2.3 به دست آورد. مناسب بودن آماده سازی ورق و روش جوشکاری باید مطابق با 7-2 تعیین شود.

ب اتصالات عمودی در مسیرهای پوسته مجاور نباید در یک راستا قرار گیرند، بلکه باید با حداقل فاصله 5 تن از یکدیگر جدا شوند، جایی که t ضخامت صفحه ضخیم تر در نقطه افست است.

اتصالات پوسته افقی:

آ. اتصالات پوسته افقی باید دارای نفوذ کامل و همجوشی کامل باشند. با این حال، به عنوان یک جایگزین، زوایای بالا ممکن است به پوسته توسط یک اتصال دو طرفه جوش داده شده متصل شود. مناسب بودن آماده سازی ورق و روش جوشکاری باید تعیین شود.

ب مگر در مواردی که مشخص شده باشد، صفحات پوسته مجاور در اتصالات افقی باید دارای یک خط مرکزی عمودی مشترک باشند.

اتصالات پایین جوش داده شده با لبه:

صفحات پایینی که با لبه جوش داده می شوند باید مستطیل شکل و دارای لبه های مربع باشند. لپ های سه صفحه ای در کف مخزن باید حداقل 300 میلی متر (12 اینچ) از یکدیگر، از پوسته مخزن، از اتصالات ورق حلقوی جوش داده شده لب به لب، و از اتصالات بین صفحات حلقوی و پایین فاصله داشته باشند.

 چسباندن دو صفحه پایینی روی صفحات حلقوی جوش داده شده لب به لب به منزله جوش سه صفحه ای نیست. هنگامی که صفحات حلقوی مورد استفاده قرار می گیرند باید به صورت لب به لب جوش داده شوند و دارای عرض شعاعی باشند که حداقل 600 میلی متر (24 اینچ) بین داخل پوسته و هر اتصال جوشی در لبه ایجاد کند. باقی مانده از پایین صفحات پایین فقط باید در قسمت بالایی جوش داده شوند و در تمام درزها یک جوش کامل پر پیوسته وجود داشته باشد. مگر اینکه از صفحات پایینی حلقوی استفاده شود، صفحات زیرین زیر حلقه پوسته پایین باید دارای انتهای بیرونی اتصالات و لانه جوش داده شوند تا یک یاتاقان صاف برای صفحات پوسته ایجاد کنند.

اتصالات پایین جوش لب به لب صفحات زیرین جوش لب به لب باید لبه های موازی خود را برای جوش لب به لب با شیارهای مربعی یا V آماده کنند.

جوش های لب به لب باید با استفاده از پیکربندی اتصال جوش مناسب که یک جوش نفوذ کامل را ایجاد می کند ساخته شود. استفاده از یک نوار پشتی به ضخامت حداقل 3 میلی متر (1/8 اینچ) چسب جوش داده شده به سطح زیرین صفحه مجاز است. در صورت استفاده از شیارهای مربعی، دهانه های ریشه نباید کمتر از 6 میلی متر (1/4 اینچ) باشد. یک فاصله‌ دهنده فلزی باید برای حفظ دهانه ریشه بین لبه‌های صفحه مجاور استفاده شود، مگر اینکه سازنده روش دیگری برای جوش لب به لب پایین برای تأیید خریدار ارائه دهد.

اتصالات سه صفحه ای در کف مخزن باید حداقل 300 میلی متر (12 اینچ) از یکدیگر و از پوسته مخزن فاصله داشته باشند.

اتصالات شعاعی ورق حلقوی پایین باید به صورت لب به لب جوش داده شده و دارای نفوذ کامل و همجوشی کامل باشند. نوار پشتی، در صورت استفاده، باید برای جوشکاری صفحات حلقوی به یکدیگر سازگار باشد.

آ. برای صفحات زیرین و حلقوی با ضخامت اسمی 12.5 میلی متر (1/2 اینچ) و کمتر، اتصال بین لبه پایینی صفحه پوسته پایین ترین مسیر و صفحه پایین باید یک جوش فیله پیوسته در هر طرف قرار گیرد. صفحه پوسته اندازه هر جوش نباید بیشتر از 12.5 میلی متر (1/2 اینچ) باشد و نباید از ضخامت اسمی تینر دو صفحه متصل شده (یعنی صفحه پوسته یا صفحه زیرین بلافاصله در زیر جوش) کمتر باشد.

ب برای صفحات حلقوی با ضخامت اسمی بیشتر از 12.5 میلی متر (1/2 اینچ)، اندازه جوش های اتصال باید به گونه ای باشد که پایه های جوش فیله یا عمق شیار به اضافه پایه فیله برای یک جوش ترکیبی به اندازه باشد. اندازه ای برابر با ضخامت صفحه حلقوی ، اما نباید از ضخامت صفحه پوسته تجاوز کند.

 ج. جوش های فیله پوسته به پایین برای مواد پوسته در گروه های IV، IVA، V یا VI باید با حداقل دو پاس انجام شود.

اتصالات بادگیر:

آ. جوش لب به لب با نفوذ کامل باید برای اتصال بخش های حلقه استفاده شود.

ب جوش های پیوسته باید برای تمام اتصالات افقی سمت بالا و برای تمام اتصالات عمودی استفاده شود. اتصالات افقی سمت پایین باید در صورت مشخص شدن توسط خریدار جوش داده شوند. برای به حداقل رساندن پتانسیل رطوبت محبوس شده، که ممکن است باعث خوردگی شود، باید جوشکاری در نظر گرفته شود.

اتصالات سقفی و زاویه بالا

آ. صفحات سقف حداقل باید در سمت بالا با یک جوش کامل پر پیوسته روی تمام درزها جوش داده شوند. جوش لب به لب نیز مجاز است.

ب صفحات سقف باید به زاویه بالای مخزن با جوش فیله ای پیوسته در سمت بالا، متصل شوند.

ج. بخش های زاویه بالا برای سقف های خود نگهدار باید توسط جوش های لب به لب با نفوذ و همجوشی کامل به هم متصل شوند. لازم نیست عوامل کارایی مشترک در انطباق با الزامات اعمال شوند